Το Σάββατο 18 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε, σε στενό κύκλο, το μνημόσυνο για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού Αίαντα Μανθόπουλου. Η τελετή οργανώθηκε από την τελευταία του σύντροφο, Ελισάβετ Σταμοπούλου, και έγινε σε κλίμα συγκίνησης, παρουσία λίγων στενών φίλων του στην Παιανία. Από τη μέρα που ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή, η Ελισάβετ Σταμοπούλου επισκέπτεται καθημερινά τον τάφο του, ανάβοντας το καντηλάκι του και φροντίζοντας το σημείο της ταφής του.
Στην εκπομπή Super Κατερίνα του ALPHA, μίλησε η πρώην σύζυγός του, Στέλλα Τσιάτσιου, η οποία αποκάλυψε πως έκανε ξεχωριστό μνημόσυνο μαζί με τα παιδιά τους. «Εγώ συνεννοήθηκα με τα παιδιά μου, κάναμε οι 3 μας μνημόσυνο. Κάναμε αυτά που έπρεπε να κάνουμε. Ήταν δύσκολο να μαζευτούμε όλοι Αθήνα. Το καλύτερο μνημόσυνο έγινε που μαζευτήκαμε παλιοί και νέοι φίλοι του Αία, την ημέρα που πέθανε», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Αίας Μανθόπουλος «έφυγε» σε ηλικία 61 ετών, έπειτα από νοσηλεία του στο νοσοκομείο «Αττικόν», μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Πίσω του άφησε δύο παιδιά, τη Λήδα και τον Χρήστο, που συνεχίζουν τη ζωή τους κάνοντάς τον περήφανο.
Τα δύο παιδιά του, σε κοινή συνέντευξη στο basket.gr και τον Ραφαήλ Αλαγά, μίλησαν για τη ζωή τους μετά την απώλεια του πατέρα τους, αλλά και για τη σχέση που είχαν μαζί του. Η Λήδα ασχολείται με τον στίβο και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ενώ ο Χρήστος ακολουθεί καριέρα στο μπάσκετ, έχοντας ήδη υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ σε ηλικία μόλις 18 ετών.
Η Λήδα περιέγραψε πώς βίωσαν το χωρισμό των γονιών τους, λέγοντας: «Κάθε γονιός είχε το δικό του ρόλο. Και οι δύο μας άφησαν πολύ καλά στοιχεία. Είναι σαν να βλέπεις δύο άλλους κόσμους. Θυμάμαι τον μπαμπά να με πηγαίνει με το σκάφος και φίλους του ηθοποιούς στο Αιγαίο, τη μητέρα μου να με πηγαίνει στη Λάρισα. Δύο διαφορετικά ερεθίσματα, που όμως μας βοήθησαν να βλέπουμε και τα πράγματα με τρόπο, που θα δεχθούμε την κάθε άποψη πιο εύκολα και θα φιλτράρουμε τα πάντα διαφορετικά».
Από την πλευρά του, ο Χρήστος μοιράστηκε μια συγκινητική ανάμνηση: «Ο μπαμπάς, πριν φύγει, μου είχε πει όταν πήγα στο εφηβικό του ΠΑΟΚ και μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο, ότι πρέπει να το κάνω σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου. Να το αντιμετωπίζω, σαν να πρόκειται για τη ζωή ή το θάνατο. Πιστεύω, ότι αν ήταν εδώ, θα μου έλεγε “μπράβο αγόρι μου και εις ανώτερα”».
Η Λήδα, εμφανώς συγκινημένη, πρόσθεσε: «Νομίζω, ότι θα με έπαιρνε αγκαλιά και θα με έκανα γύρω γύρω, λέγοντάς με μονάκριβή του κόρη, όπως συνήθιζε. Εκείνη τη μέρα, όπως κι άλλες, ένιωσα την παρουσία του δίπλα μου. Είναι φορές που το νιώθω, μπορώ να μυρίσω το άρωμά του, το τσιγάρο του, να ακούσω την φωνή του από μακριά. Πολλές φορές σκέφτομαι, ότι κάποιος μου κάνει πλάκα».
Κλείνοντας, μίλησε για τη βαθιά της αγάπη και τη νοσταλγία: «Μου λείπει να ξέρω, ότι είναι εκεί. Τα κορίτσια είμαστε οι πριγκιπισσούλες του μπαμπά και θέλουμε να είναι παρών, κάτι που το εκτιμούσαμε περισσότερο για τον μπαμπά, καθώς αρκετές φορές χρειαζόταν να λείπει. Ακόμη κι όταν έλειπε, όμως, ήξερα ότι ήταν εκεί για μένα. Δεν φαντάζεσαι πόσο ατελείωτες ώρες έχουμε περάσει στο τηλέφωνο, γιατί ήξερα ότι εκείνος ήταν, που σκεφτόταν σαν εμένα και θα με καταλάβαινε. Νιώθω πως ζει και σήμερα μέσα από εμένα, καθώς πολλές φορές, από τότε που έφυγε, μου λένε ότι κουνιέμαι, κάθομαι, χαμογελάω σαν εκείνον, έχουμε παρόμοιο πρόσωπο και χρώματα. Μου λείπει να πάμε μαζί μια βόλτα με το σκάφος, να απολαύσουμε μαζί το μπλε της θάλασσας».