Η αντίστροφη μέτρηση για την Τσικνοπέμπτη έχει ξεκινήσει και η ανυπομονησία κορυφώνεται για τη γιορτή που συνδυάζει την παράδοση, το κρέας και τη χαρά της αποκριάτικης περιόδου.
Η Τσικνοπέμπτη, η οποία φέτος πέφτει την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου, είναι μια από τις πιο αγαπημένες ημέρες των Αποκριών και αναμένεται να γεμίσει τις πόλεις με άρωμα ψητού κρέατος και γλέντι.
Η Τσικνοπέμπτη ανήκει στη δεύτερη εβδομάδα των Αποκριών, γνωστή ως Κρεατινή, και πραγματοποιείται πριν από την έναρξη της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής. Το έθιμο, που έχει τις ρίζες του στην ορθόδοξη παράδοση, απαιτεί την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κρέατος, καθώς οι Τετάρτη και Παρασκευή θεωρούνται “νήστιμες ημέρες”. Η γιορτή αυτή δεν είναι απλά μια αφορμή για φαγητό, αλλά και για να αναβιώσουν οι τοπικές παραδόσεις με έντονα στοιχεία γλεντιού, χορού και χαράς.
Ανά την Ελλάδα, οι εορτασμοί ποικίλουν και κάθε περιοχή έχει τα δικά της ιδιαίτερα έθιμα. Στη Θήβα, για παράδειγμα, η Τσικνοπέμπτη συνδέεται με τον “βλάχικο γάμο”, μια παραδοσιακή γιορτή που ξεκινά την ημέρα αυτή και ολοκληρώνεται την Καθαρή Δευτέρα με το γλέντι και την πορεία των προικιών της νύφης. Στην Πάτρα, η Τσικνοπέμπτη εντάσσεται στο Πατρινό Καρναβάλι, όπου από το μεσημέρι της ημέρας στήνονται ψησταριές σε κάθε γωνιά της πόλης και οι δρόμοι γεμίζουν με κόσμο που γλεντά με παραδοσιακή μουσική και άφθονο φαγητό.
Στην Κέρκυρα, η Τσικνοπέμπτη συνδυάζεται με τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσα, τα οποία είναι θεατρικά δρώμενα γεμάτα με κουτσομπολιά και σατυρικές αναπαραστάσεις, και εκτυλίσσονται στις κεντρικές πλατείες της παλιάς πόλης. Στην Κοζάνη, η αποκριά ξεκινά επίσημα με την ανάφλεξη του πρώτου φανού και τον παραδοσιακό χορό γύρω από την πυρά, συνοδευόμενο από τοπικό κρασί και μουσική.
Η Τσικνοπέμπτη έχει καταστεί μια εορτή που ενώνει όλους τους Έλληνες, από τις μεγάλες πόλεις μέχρι τα μικρά χωριά, με κοινό στοιχείο το πλούσιο φαγητό, τη μουσική και τη διάθεση για γιορτή. Ανάλογα με την περιοχή, οι τοπικές παραδόσεις παίρνουν διαφορετικές μορφές, δημιουργώντας ένα πολυδιάστατο πανηγύρι που παραμένει ανεξίτηλο στη μνήμη των συμμετεχόντων.