Ένα πρωτοφανές κύμα ακυρώσεων, ύψους 455.000 συμβολαίων, αποτυπώνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τη βαθιά κρίση που σαρώνει την ιδιωτική ασφάλιση υγείας στην Ελλάδα. Μετά την απόφαση ασφαλιστικών εταιρειών να υποχρεώνουν τους πελάτες τους να πληρώνουν εξ’ ιδίων τα νοσήλια – ακόμα και σε περιπτώσεις βαριών νοσηλειών – το σύστημα φαίνεται να καταρρέει εις βάρος τόσο των ασφαλισμένων όσο και των επαγγελματιών του χώρου.
Η Μαρία Δημητριάδη, Πρόεδρος του Συλλόγου Ασφαλιστικών Πρακτόρων Αττικής, σε δηλώσεις της στο OPEN, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:
«Η αγορά έχει παραμορφωθεί. Οι ασφαλισμένοι χρησιμοποιούνται ως τράπεζα ρευστότητας. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν προκαταβολικά νοσήλια χιλιάδων ευρώ για να πάρουν μετά – αν τα πάρουν – μια αποζημίωση».
Το Κράτος σιωπά: Πού είναι η Πολιτεία να παρέμβει;
Ενώ το πρόβλημα έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού, η πολιτεία τηρεί επικίνδυνη σιωπή. Χιλιάδες πολίτες, πολλοί εκ των οποίων ηλικιωμένοι ή χρονίως πάσχοντες, βρίσκονται σε απόγνωση. Αντιμέτωποι με ένα σύστημα που άλλα τους υποσχέθηκε και άλλα τους επιβάλλει, καλούνται να βρουν χιλιάδες ευρώ από την τσέπη τους για να νοσηλευτούν σε ιδιωτικές κλινικές.
Πού είναι η Εποπτεία Ιδιωτικής Ασφάλισης; Πού είναι η Τράπεζα της Ελλάδος; Γιατί δεν παρενέβη η Κυβέρνηση για να προστατεύσει τους πολίτες που επένδυσαν σε ασφαλιστήρια επί σειρά ετών με την ελπίδα αξιοπρεπούς υγειονομικής κάλυψης;
Αδιαφάνεια στις αυξήσεις – Κανείς δεν ξέρει γιατί πληρώνει περισσότερα
Σύμφωνα με τη Μαρία Δημητριάδη, οι αυξήσεις στα ασφάλιστρα αποφασίζονται χωρίς καμία λογοδοσία. Οι ασφαλιστικές επιλέγουν χαρτοφυλάκια με μακροχρόνια προγράμματα και επιβάλλουν αυξήσεις, χωρίς να
Η υποκρισία των εταιρειών και η εγκατάλειψη των επαγγελματιών του κλάδου
Ακριβότεροι και από την Ελβετία: Η ελληνική «χρυσή» υγεία
Και όλα αυτά σε μια χώρα όπου ο βασικός μισθός είναι κατά πολύαμηλότερος από αυτόν της Ελβετίας, ενώ η δημόσια υγεία παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση.
Οι ασφαλισμένοι δεν είναι πελάτες δεύτερης κατηγορίας
Το δικαίωμα στην υγεία είναι αδιαπραγμάτευτο. Οι ασφαλισμένοι δεν είναι ούτε επενδυτές, ούτε παίκτες σε χρηματοοικονομικά προϊόντα. Είναι πολίτες που πλήρωναν επί σειρά ετών για να έχουν σιγουριά σε μία δύσκολη στιγμή. Η Πολιτεία οφείλει άμεσα να νομοθετήσει υπέρ της διαφάνειας, της σταθερότητας και της υποχρεωτικής εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων χωρίς προκαταβολικές πληρωμές.
Η ασφαλιστική κάλυψη δεν είναι προνόμιο – είναι δικαίωμα.
Και το κράτος οφείλει να το προστατέψει.