Η προσωπικότητα που έχουμε ως ενήλικες έχει τις ρίζες της στην παιδική μας ηλικία. Τα βιώματα από τους γονείς, το σχολείο και το κοινωνικό μας περιβάλλον έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Για κάποιους, τα πρότυπα που είχαν ήταν θετικά και υγιή, ενώ για άλλους όχι τόσο. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που αναπτύσσουν στάσεις ζωής με σεβασμό προς τους άλλους και τον εαυτό τους, ενώ άλλοι υιοθετούν πιο εγωκεντρικές και ναρκισσιστικές συμπεριφορές.
Μέσα σε μια κοινωνία συναντάμε κάθε είδους προσωπικότητες. Ωστόσο, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο ανήκει σε εκείνους που αισθάνονται διαρκώς ότι αδικούνται. Πιστεύουν πως οι γονείς, οι φίλοι, οι συνεργάτες ή ακόμα και η ίδια η ζωή τούς έχουν στερήσει κάτι που δικαιούνταν. Θεωρούν ότι βρίσκονται πάντα στο περιθώριο, πως κάποιος τους «πήρε τη θέση» ή ότι δεν τους δόθηκε η ευκαιρία που έπρεπε.
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Personality and Social Psychology Bulletin δείχνει ότι αυτά τα άτομα έχουν μάθει να προσκολλώνται στην έννοια της δικαιοσύνης. Κάθε τι που δεν συμφωνεί με την αντίληψή τους για το δίκαιο το αναδεικνύουν. Αν αποτύχουν, αν χάσουν τη δουλειά τους ή βιώσουν κάτι αρνητικό, σπάνια αναλαμβάνουν την ευθύνη∙ αντιθέτως, υποστηρίζουν ότι τους άξιζε κάτι καλύτερο. Από μικρά είχαν συνηθίσει να βάζουν τον εαυτό τους πάνω από όλα, οπότε κάθε διαφορετική στάση τους φαίνεται ξένη και άδικη.
Παρακάτω ακολουθούν 12 χαρακτηριστικές φράσεις που εκφράζουν αυτήν τη νοοτροπία. Πρόκειται για λόγια που πιθανότατα έχεις ακούσει κι εσύ, χωρίς να σκεφτείς ότι αντικατοπτρίζουν το αίσθημα του «θύματος».
12 φράσεις που θα ακούσεις πάντα από άτομα που νιώθουν αδικημένα
-
«Αυτό που συμβαίνει δεν είναι καθόλου δίκαιο»
-
«Είσαι πολύ τυχερός που είμαι ακόμα εδώ»
-
«Συνέχεια κάνω χάρες»
-
«Σίγουρα μου αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό»
-
«Δεν δέχομαι το “όχι” ως απάντηση»
-
«Αυτό μου το χρωστάς»
-
«Είσαι τόσο αγενής, θα μπορούσες να μου μιλάς καλύτερα»
-
«Αυτή δεν είναι δουλειά μου. Και να βοηθήσω δεν θα το δει κανείς»
-
«Γιατί συνεχώς με δυσκολεύεις;»
-
«Δεν έχω χρόνο να τα κάνω όλα. Γιατί πάντα εγώ;»
-
«Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να δίνω εξηγήσεις. Είμαι αυτός που είμαι»
-
«Μια ζωή “στην απ’ έξω”»