Η σοκαριστική υπόθεση της κακοποίησης και του θανάτου του 3χρονου Άγγελου από τη μητέρα του και τον σύντροφό της έχει προκαλέσει έντονο σοκ και αποτροπιασμό σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Το τραγικό περιστατικό έχει επανέλθει στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της παιδοκτονίας, αποκαλύπτοντας την κρυφή φρίκη των σπιτιών που μετατρέπονται σε κολαστήρια για αθώα παιδιά. Παρά τις συνεχώς αυξανόμενες υποθέσεις, η κοινωνία παραμένει συχνά σιωπηλή μπροστά στα γεγονότα που εκτυλίσσονται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Η σιωπή αυτή αποτελεί έναν από τους πιο δύσκολους τομείς στην καταπολέμηση της κακοποίησης, σύμφωνα με ειδικούς.
Η ψυχολόγος και παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου εξηγεί ότι συχνά, ακόμα και όταν υπάρχουν ενδείξεις κακοποίησης, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι ένα παιδί μπορεί να κακοποιείται από τους γονείς του. Ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός, η αντίληψη για την ιδιωτικότητα της οικογένειας και ο φόβος των αντιποίνων από τον κακοποιητή είναι παράγοντες που αποτρέπουν την αναγνώριση και καταγγελία της κακοποίησης. Όπως επισημαίνει, η αναγνώριση της κακοποίησης συχνά έρχεται όταν η κατάσταση είναι πλέον ανεπανόρθωτη.
Με αφορμή την υπόθεση του Άγγελου, η κυρία Καππάτου επισημαίνει τη σημασία της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, κυρίως των μαθητών, για τα θέματα παιδικής κακοποίησης. Στόχος είναι η δημιουργία ενός σχολείου που δεν θα περιορίζεται στη μετάδοση γνώσεων, αλλά θα διασφαλίζει την προστασία των μαθητών, λειτουργώντας ως πηγή στήριξης και εμπιστοσύνης σε περιπτώσεις ανάγκης.
Η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για τη Βία, Κική Πετρουλάκη, αναφέρει ότι από το 2022 παρατηρείται αύξηση των παιδοκτονιών και των αποπειρών, ένα φαινόμενο που πλησιάζει επικίνδυνα τις γυναικοκτονίες. Η σιωπή του κόσμου, σύμφωνα με την ίδια, οφείλεται στο ότι συχνά το άτομο που καταγγέλλει τέτοια περιστατικά πρέπει να έχει αποδείξεις για να προχωρήσει σε καταγγελία. Στις χώρες όπου υπάρχει το σύστημα προστασίας παιδιών, οι αρχές αναλαμβάνουν τη διερεύνηση υποθέσεων, κάτι που θα έπρεπε να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα.
Η αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης και των παιδοκτονιών απαιτεί την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας, τη σωστή εκπαίδευση και την ανάπτυξη μηχανισμών που θα προστατεύουν τα αθώα παιδιά από τη φρίκη της ενδοοικογενειακής βίας.