Ο Χρήστος Μαυρίκης αποτελεί μία από τις πιο αμφιλεγόμενες και σκοτεινές μορφές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Έγινε γνωστός για τον κεντρικό του ρόλο σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της δεκαετίας του 1980: τις τηλεφωνικές υποκλοπές κορυφαίων πολιτικών προσώπων, ανάμεσά τους και του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1989, σε μια περίοδο έντονων πολιτικών συγκρούσεων που έμεινε γνωστή ως το «βρώμικο ’89», ο Μαυρίκης κατηγορήθηκε για τη διεύθυνση ενός δικτύου παράνομων τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, οι οποίες σόκαραν την κοινή γνώμη και είχαν βαθιές επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό. Αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν συνομιλίες υπουργών, πολιτικών αντιπάλων και δημοσιογράφων, ενώ ο ίδιος ισχυριζόταν ότι ενεργούσε κατόπιν εντολών υψηλόβαθμων πολιτικών.
Στον απόηχο αυτών των αποκαλύψεων, καταδικάστηκε το 1998 σε πενταετή φυλάκιση για απόπειρα εκβίασης, παραβίαση απορρήτου τηλεφωνικών συνομιλιών και παράνομη βία.
Πιο πρόσφατα, ο Μαυρίκης συνελήφθη για απόπειρα δωροδοκίας ανώτατου δικαστικού λειτουργού του Αρείου Πάγου, με την επίμαχη επιστολή που του παρέδωσε να υπόσχεται αστρονομικό οικονομικό αντάλλαγμα για θετική έκβαση υπόθεσης οικοπέδων στην Αττική. Η υπόθεση αυτή προκάλεσε την άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης και κατεπείγουσα προκαταρκτική έρευνα.
Παράλληλα, το καλοκαίρι του 2022 συνελήφθη ξανά για οπλοκατοχή και κατοχή ναρκωτικών ύστερα από επεισόδιο σε πρατήριο βενζίνης, όπου φέρεται να απείλησε έναν πολίτη, ενώ στην κατοχή του βρέθηκαν όπλα και ποσότητα κάνναβης.
Η πορεία του Χρήστου Μαυρίκη αποτελεί σύμβολο των σκιωδών παρασκηνίων της ελληνικής πολιτικής ζωής, με επιπτώσεις που εξακολουθούν να προκαλούν συζητήσεις και αντιπαραθέσεις έως σήμερα.