Σαν σήμερα, στις 6 Μαΐου 1979, γεννήθηκε στην Καστοριά ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα ευρωπαϊκά – και όχι μόνο – παρκέ. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, το “ήσυχο παιδί” του ελληνικού μπάσκετ, συμπληρώνει σήμερα 45 χρόνια ζωής, αφήνοντας πίσω του μια καριέρα που συνδυάζει σπάνιο ταλέντο, αθλητική ηθική και ασυναγώνιστη προσφορά στο άθλημα.
Ο Διαμαντίδης δεν χρειάστηκε ποτέ τις κραυγές ή τα φώτα για να ξεχωρίσει. Η σιωπηλή του κυριαρχία, η ευφυΐα στο παιχνίδι και η απόλυτη αφοσίωσή του στην ομάδα τον έκαναν θρύλο.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία, μόλις στα 17 του έτη, στον Ηρακλή, όπου και αγωνίστηκε για 5 χρόνια (1999-2004). Έπειτα έκανε το μεγάλο άλμα στον Παναθηναϊκό το 2004, όπου και έγραψε ιστορία.
Με τους «πράσινους», κατέκτησε 3 Ευρωλίγκες, 9 πρωταθλήματα και 10 κύπελλα Ελλάδας, ενώ αναδείχθηκε 6 φορές Καλύτερος Αμυντικός της Ευρωλίγκας, και MVP του Final Four το 2011. Ήταν ο απόλυτος ηγέτης με την πιο σπάνια μπασκετική αρετή: να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Είτε με μια ασίστ που έσπαγε την άμυνα, είτε με ένα κομβικό κλέψιμο, ο Διαμαντίδης δεν ήταν ποτέ απλώς ένας σκόρερ. Ήταν ένας οργανωτής, ένας στρατηγός, ένας παίκτης-κλειδί.
Στην εθνική ομάδα, η παρουσία του υπήρξε εξίσου καθοριστική. Ήταν μέλος της «χρυσής» φουρνιάς που κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ του 2005 και το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006, με κορυφαία στιγμή το μυθικό τρίποντο απέναντι στη Γαλλία στον ημιτελικό του Βελιγραδίου.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2016, αφήνοντας πίσω του όχι μόνο ρεκόρ και τίτλους, αλλά και ένα παράδειγμα ήθους και αφοσίωσης. Η φανέλα με το Νο13 αποσύρθηκε από τον Παναθηναϊκό, όπως ακριβώς άξιζε στον κορυφαίο πλέι μέικερ της γενιάς του.
Πίσω από τον ήρεμο χαρακτήρα και τη συγκεντρωμένη παρουσία του στο παρκέ, ο «3D» είναι ένας άνθρωπος βαθιά δεμένος με την οικογένειά του. Είναι παντρεμένος με την αγαπημένη του Βερίνα Χιώτη, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Παρά την τεράστια επιτυχία του στον αθλητισμό, πάντα κρατούσε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, επιλέγοντας τη διακριτικότητα και την ισορροπία. Ο ρόλος του ως πατέρας και σύζυγος είναι εξίσου σημαντικός για τον ίδιο όσο και η πορεία του στο μπάσκετ, αποτελώντας πρότυπο σταθερότητας και αξιοπρέπειας και στην προσωπική του ζωή.
Χρόνια πολλά, Δημήτρη. Το ελληνικό μπάσκετ σου χρωστά πολλά!