Ο εθισμός στο σκρολάρισμα έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, ειδικά στις νεαρές ηλικίες, και σίγουρα δεν είναι απλώς μια συνήθεια, αλλά ένα φαινόμενο που επηρεάζει τη σύγχρονη κοινωνία σε βάθος.
Με το απλό πάτημα ενός δαχτύλου, η δυνατότητα να διασκορπιστούμε σε άπειρους κόσμους πληροφορίας και εικόνας έχει καταστεί πιο ελκυστική από το να καθίσουμε και να επικεντρωθούμε σε πιο ουσιαστικά καθήκοντα ή συζητήσεις.
Αν κοιτάξει κανείς τους νέους που σηκώνουν το κινητό τους τηλέφωνο, η τάση του αέναου σκρολαρίσματος γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Από κοινωνικά δίκτυα και ειδησεογραφικές πλατφόρμες μέχρι ψυχαγωγικά βίντεο και memes, ο εγκέφαλος επιβραβεύεται συνεχώς με πληροφορίες και εικόνες, χωρίς να χρειάζεται να καταβάλει την ίδια πνευματική προσπάθεια που απαιτεί το γράψιμο ή η παραγωγή περιεχομένου.
Αυτό το συνεχές σκρολάρισμα δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση ικανοποίησης, καθώς το μυαλό μας προσαρμόζεται στην άμεση ικανοποίηση από την εύκολη πληροφόρηση. Η αναγνώριση από την κοινότητα μέσω likes και σχόλια, οι συνεχείς ειδοποιήσεις και οι ατέλειωτες αναρτήσεις, όλα συμβάλλουν σε μια ψυχική επιβράβευση, που απλά μας κρατάει εκεί, μπροστά στην οθόνη.
Πολλοί από τους νέους σήμερα δεν περιορίζονται πλέον στο να γράφουν ή να δημιουργούν κάτι, γιατί το σκρολάρισμα τους προσφέρει μια αίσθηση πληρότητας χωρίς καμία απολύτως προσωπική επένδυση. Αντί να εκφράσουν σκέψεις, να συζητήσουν, να αναλύσουν ή να δημιουργήσουν, το μυαλό τους «ξεκουράζεται» στην εύκολη και συνεχόμενη κατανάλωση περιεχομένου που έχει ήδη δημιουργηθεί από άλλους.
Αυτό, φυσικά, έχει σοβαρές συνέπειες στην κοινωνία και την ψυχική υγεία. Η ικανότητα για βαθιά σκέψη μειώνεται, το ίδιο και η ικανότητα για παραγωγή περιεχομένου που να απαιτεί σωματική ή διανοητική προσπάθεια. Πολλοί νέοι σήμερα βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην αέναη ανανέωση της οθόνης τους, αφήνοντας πίσω τους την ικανότητα να δημιουργούν και να εκφράζουν τον εαυτό τους με τον ίδιο δυναμισμό που το έκαναν πριν την ψηφιακή εποχή.
Η πραγματική πρόκληση είναι το πώς να επαναφέρουμε τη συνείδηση του χρόνου και της αξίας σε μια γενιά που κινείται από το ένα σκρολ στο άλλο, χωρίς να αναλογίζεται την ποιότητα του περιεχομένου που καταναλώνει.