Η Έλενα Τοπαλίδου, με αφορμή την επικείμενη παράστασή της στο Μέγαρο Μουσικής, μίλησε ανοιχτά για τον εαυτό της, αποκαλύπτοντας πτυχές της προσωπικότητάς της που εντυπωσιάζουν. Στη συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ!, η ηθοποιός και χορεύτρια εξομολογήθηκε ότι είναι άτομο που ζει στα άκρα και στις οριακές καταστάσεις, αναγνωρίζοντας μια έντονη αίσθηση αυτοκαταστροφής που την οδηγεί σε επικίνδυνες συμπεριφορές.
Η Τοπαλίδου, αν και ανήσυχη για τον τρόπο που ζει, φαίνεται να έχει αποδεχτεί τον χαρακτήρα της. «Είμαι άνθρωπος της οριακότητας και των άκρων, δεν έχω επίγνωση κινδύνου καθόλου», λέει με απόλυτη ειλικρίνεια, αποκαλύπτοντας την τάση της να θέτει τον εαυτό της σε συνθήκες που θεωρούνται επικίνδυνες, προκειμένου να επιβεβαιώσει την ικανότητά της να αντέξει και να επιβιώσει. Αυτή η συμπεριφορά συνδέεται άρρηκτα με την ανάγκη της για πρόκληση και ένταση, ακόμη και όταν αυτό μπορεί να την οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Η δυσκολία της να κοιμηθεί τα βράδια είναι κάτι που τη βασανίζει, καθώς δεν έχει τον έλεγχο των σκέψεών της και των ονείρων της. Όπως εξηγεί, ο ύπνος έρχεται μόνο όταν την “πιάσει” και καταφέρει να την ρίξει στο κρεβάτι, ενώ άλλες φορές η ανάγκη της για ύπνο είναι μια διαδικασία “επούλωσης”. Παρόλο που είναι σωματικά κουρασμένη, το μυαλό της δεν της επιτρέπει να ηρεμήσει εύκολα, δημιουργώντας ένα αίσθημα συνεχούς εσωτερικής σύγκρουσης.
Αυτό το μοτίβο φαίνεται να είναι διαρκές στη ζωή της. Η Έλενα παραδέχεται ότι δυσκολεύεται να πάρει τον εαυτό της “από το χέρι” και να τον καθοδηγήσει με την προσοχή που χρειάζεται. Αντίθετα, απολαμβάνει την ένταση και τις προκλήσεις, κάτι που την οδηγεί συχνά σε καταστάσεις αυτοτιμωρίας και ακραίων επιλογών. Η αντίληψη της για τον εαυτό της είναι καθαρά συνδεδεμένη με την αίσθηση ότι “όταν περάσω από δύσκολες καταστάσεις, τότε μπορώ να πω ότι έζησα πραγματικά”.
Η Τοπαλίδου φαίνεται να έχει μάθει να ζει με το αίσθημα της οριακότητας και της έντασης, το οποίο, όπως λέει η ίδια, αποτελεί βασικό μέρος του χαρακτήρα της. Έχοντας αποδεχτεί αυτή την πτυχή της, φαίνεται ότι βρίσκεται σε μια συνεχιζόμενη πορεία αυτογνωσίας, αν και χωρίς να είναι πάντα σε θέση να την ελέγξει ή να την περιορίσει.