Μήπως νιώθετε πως δεν μπορείτε να σταματήσετε να τρώτε, ακόμα κι όταν δεν πεινάτε πραγματικά; Αν ναι, ίσως να αντιμετωπίζετε υπερφαγία – μια «σιωπηλή» διατροφική διαταραχή που κρύβεται πίσω από τη συνεχή λαχτάρα για φαγητό και τα συναισθήματα ενοχής που τη συνοδεύουν.
Η υπερφαγία χαρακτηρίζεται από την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού σε μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει αίσθημα πείνας. Οι άνθρωποι που την αντιμετωπίζουν συχνά τρώνε κρυφά, πολύ γρήγορα και πέρα από το σημείο του κορεσμού, βιώνοντας αίσθημα απώλειας ελέγχου.
Η κλινική ψυχολόγος Δρ. Isobel Horn εξηγεί ότι η υπερφαγία δεν έχει να κάνει με την πείνα, αλλά με το πώς το μυαλό μας μας πείθει να φάμε – πρόκειται για μια εμμονική σκέψη που οδηγεί σε ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
Το κλειδί δεν είναι να καταπιέσετε τη λιγούρα – αλλά να την αποδεχτείτε.
Η ειδικός προτείνει να αναγνωρίσουμε τη λαχτάρα για φαγητό ως σκέψη, όχι ως ανάγκη:
«Ναι, θέλω να φάω κάτι τώρα. Νιώθω έντονη παρόρμηση, αλλά ξέρω ότι δεν έχω πραγματική ανάγκη. Δεν θα ενδώσω».
Αναπνεύστε βαθιά και υπενθυμίστε στον εαυτό σας:
«Αυτή η επιθυμία θα περάσει, είτε φάω είτε όχι.»
Η αποδοχή της παρόρμησης – χωρίς να ενδώσετε – είναι αυτό που σπάει τον κύκλο. Αντί να τρώτε για να ξεφύγετε από τη σκέψη, μάθετε να παρατηρείτε και να αντέχετε τη δυσφορία της λαχτάρας. Με τον καιρό, η συχνότητα και η ένταση αυτών των παρορμήσεων μειώνονται.
Η Δρ. Horn τονίζει ότι το να περιμένετε τη «μαγική» μέρα που δεν θα έχετε πια επιθυμία για φαγητό είναι ουτοπικό. Η αλλαγή απαιτεί συνειδητή και ενεργή αποδοχή της παρόρμησης, κάθε φορά που εμφανίζεται.