Ο Γρηγόρης Βαλτινός, ένας από τους πιο εμβληματικούς καλλιτέχνες της ελληνικής θεατρικής σκηνής, μίλησε ανοιχτά στην συνέντευξή του στην Real Life και στην Χρύσα Κακιώρη για την αγάπη του για τις συνεντεύξεις και τη δημόσια έκθεση της προσωπικότητάς του.
Ο ηθοποιός, γνωστός για την καυστικότητα και την ευθύτητά του, δήλωσε ότι, παρά τις επικρίσεις που μπορεί να προκαλέσουν οι δηλώσεις του, αγαπά να μιλάει ανοιχτά για όσα πιστεύει, θεωρώντας το κάτι που τον καθιστά πιο συνεπή και υπεύθυνο προς το κοινό του.
«Συγκινούμαι όταν με σταματούν στον δρόμο και μου λένε για τις συνεντεύξεις», εξομολογείται, τονίζοντας πως του αρέσει αυτή η σύνδεση με τον κόσμο, καθώς του δίνει την αίσθηση ότι τα λόγια του έχουν αντίκρισμα. Αν και παραδέχεται ότι η έκθεση αυτή είναι επικίνδυνη, την αποδέχεται και την αγκαλιάζει με πάθος, επισημαίνοντας πως «είναι προκλητικό», κάτι που τον κάνει να νιώθει ζωντανός και ενεργός.
Για τον Γρηγόρη Βαλτινό, η αμεσότητα και η ειλικρίνεια στις συνεντεύξεις του δεν είναι απλώς μια διαδικασία εξωστρέφειας. Είναι, όπως λέει, και μια κοινωνική δέσμευση. «Δεν είμαι ιδιαίτερα ευγενής, είμαι πολύ καυστικός», δηλώνει, εξηγώντας ότι η ευθύτητα είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει και το οποίο τον καθιστά πιο υπεύθυνο απέναντι στον εαυτό του και το κοινό του. Κρατάει όλες τις συνεντεύξεις για την ιστορία, ως έναν τρόπο να θυμάται τι έχει πει και τι δεσμεύσεις έχει αναλάβει. Η τολμηρή προσέγγισή του στις συνεντεύξεις, υπογραμμίζει, τον κάνει συνεπή στα λόγια του, κάτι που είναι αναγκαίο για έναν καλλιτέχνη που μπορεί να επηρεάσει τους άλλους, ειδικά τους νέους.
Αναγνωρίζει, μάλιστα, πως οι καλλιτέχνες αποτελούν πρότυπα για το κοινό τους και πως οι ενέργειές τους, ο τρόπος ζωής τους και τα λόγια τους έχουν επιπτώσεις σε αυτούς που τους θαυμάζουν. Αυτός ο συνειδητός εκτεθειμένος τρόπος ζωής τον καθιστά πιο υπεύθυνο και αυστηρό με τον εαυτό του και με τους άλλους. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν μπορείς να μιλάς για δικαιοσύνη και η ζωή σου να αδικεί τον άλλο».
Η φιλοσοφία του Γρηγόρη Βαλτινού για τις συνεντεύξεις, το δημόσιο λόγο και τη συνέπεια αποτελεί ένα παράδειγμα για το πώς οι δημόσιες δηλώσεις ενός καλλιτέχνη δεν περιορίζονται σε λόγια, αλλά είναι και πράξεις, και πρέπει να συνάδουν με τη ζωή του και τις αξίες που εκφράζει.