Παρά τη γενικευμένη εικόνα στα social media που δείχνει πως όλοι βρίσκονται συνεχώς στο γυμναστήριο, πρόσφατες μελέτες αποκαλύπτουν μια διαφορετική πραγματικότητα: οι νεότεροι ενήλικες φαίνεται να απέχουν όλο και περισσότερο από τη φυσική δραστηριότητα.
Η πιο πρόσφατη έρευνα του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Queensland (QUT) έρχεται να ενισχύσει αυτή τη διαπίστωση. Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών Δρ. David Abernethy, Δρ. Toby Pavey και Δρ. Jason Bennie, ένας μεγάλος αριθμός νέων δεν πληροί καν τη βασική οδηγία των 150 λεπτών άσκησης μέτριας ή έντονης έντασης την εβδομάδα.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE και βασίστηκε σε δεδομένα 2 εκατομμυρίων Αμερικανών ενηλίκων από το 2011 έως το 2019, έδειξε ότι τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας στους νέους ενήλικες μειώνονται σταθερά – μια εξέλιξη που ξάφνιασε τους επιστήμονες, καθώς παραδοσιακά η άσκηση μειώνεται με την ηλικία.
Παρότι τα στοιχεία προέρχονται από τις ΗΠΑ, οι ερευνητές τονίζουν ότι το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην Αυστραλία, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη για πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις προώθησης της άσκησης.
Όπως αναφέρει ο Δρ. Abernethy, μόλις οι μισοί ενήλικες στις ΗΠΑ καταφέρνουν να ασκούνται επαρκώς. Κι όμως, μόλις 150 λεπτά σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο χρόνιων νοσημάτων και πρόωρου θανάτου, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής.
Τι φταίει;
Η αύξηση του χρόνου μπροστά σε οθόνες θεωρείται ένας από τους βασικούς λόγους αυτής της σωματικής αδράνειας. Όπως επισημαίνει ο Δρ. Abernethy, η τηλεθέαση μπορεί να έχει μειωθεί, όμως ο συνολικός χρόνος μπροστά σε ψηφιακές συσκευές έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια.
Ο Δρ. Pavey προσθέτει πως οι άνδρες συνεχίζουν να είναι πιο ενεργοί από τις γυναίκες, ενώ και άλλοι παράγοντες, όπως η εκπαίδευση, το κάπνισμα, ο Δείκτης Μάζας Σώματος και οι διατροφικές συνήθειες, επηρεάζουν σημαντικά τα επίπεδα άσκησης.
Όσον αφορά τις γυναίκες, αναφέρει πως κοινωνικά και πολιτισμικά στερεότυπα μπορεί να λειτουργούν αποτρεπτικά. Από τους ρόλους φροντίδας που συχνά επωμίζονται, έως την απουσία γυναικοκεντρικής κουλτούρας γύρω από τη γυμναστική, καθώς και τα πρότυπα ομορφιάς που προωθούν συγκεκριμένους σωματότυπους.
Η μελέτη τονίζει την ανάγκη στοχευμένων πολιτικών που θα ενισχύσουν τη σωματική δραστηριότητα σε πληθυσμιακές ομάδες με μικρότερη συμμετοχή, όπως οι νέοι ενήλικες, οι γυναίκες, τα άτομα με παχυσαρκία ή χρόνια νοσήματα, καθώς και αυτοί με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Προτείνεται, μάλιστα, η ενσωμάτωση της φυσικής δραστηριότητας στα συστήματα υγείας, μέσω παραπομπών από γιατρούς και κοινοτικών προγραμμάτων.