Η Καίτη Γκρέυ, μία από τις σπουδαιότερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών, αφήνοντας πίσω της μια αξεπέραστη μουσική κληρονομιά.
Η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο και οι φίλοι, συγγενείς και θαυμαστές της συγκεντρώθηκαν στο κοιμητήριο της Νέας Σμύρνης για να της αποδώσουν τον τελευταίο φόρο τιμής. Στην τελετή, σύμφωνα με την επιθυμία της, ακούστηκαν δύο τραγούδια που σημάδεψαν την καριέρα της: το «Βουνό» και τα «Ξένα χέρια».
Αυτά τα τραγούδια αποτέλεσαν σταθμούς στην καλλιτεχνική πορεία της Καίτης Γκρέυ και την ανέδειξαν ως μία από τις κορυφαίες τραγουδίστριες της εποχής της. Το 1953, η ερμηνεία της στο τραγούδι «Το Βουνό», σε στίχους του Ευάγγελου Πρέκα, την καθιέρωσε στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, ενώ το 1962, η ηχογράφηση των «Ξένων Χεριών» του Βασίλη Τσιτσάνη, έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στη φήμη της. Με τη φωνή της και την εκφραστικότητα της, η Καίτη Γκρέυ κατάφερε να δημιουργήσει έναν μοναδικό δεσμό με το κοινό και να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της στη μουσική σκηνή.
Η τελετή αποχαιρετισμού στο κοιμητήριο της Νέας Σμύρνης ήταν φορτισμένη συναισθηματικά. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν ο γιος της, Φίλιππος Ηλιάδης, και η εγγονή της, Αγγελική Ηλιάδη, καθώς και στενοί φίλοι και συνεργάτες της, όπως η Χάρις Αλεξίου, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο Μανώλης Καραντίνης. Οι καλλιτέχνες εξέφρασαν την εκτίμησή τους για την τεράστια καλλιτεχνική προσφορά της Καίτης Γκρέυ, χαρακτηρίζοντας την ως μία «σπουδαία γυναίκα» και υπογραμμίζοντας τη διαρκή αξία της στην ελληνική μουσική.
Η Καίτη Γκρέυ γεννήθηκε το 1924 στη Σάμο και υιοθετήθηκε από την οικογένεια Καλαϊτζή. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το τραγούδι και το θέατρο, και η καριέρα της απογειώθηκε όταν συνεργάστηκε με τους μεγάλους συνθέτες της εποχής, όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Βασίλης Τσιτσάνης. Η φωνή της, με την έντονη συναισθηματική φόρτιση και τη μοναδική της ερμηνεία, την καθιέρωσε ως μία από τις πιο εμβληματικές τραγουδίστριες του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Στο βίντεο που είχε αφήσει η ίδια για να προβληθεί μετά τον θάνατό της, η Καίτη Γκρέυ μιλά για τις δυσκολίες που πέρασε στη ζωή της, τις πίκρες και τις χαρές της, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό και τους ανθρώπους που τη στήριξαν. Η κηδεία της σφραγίστηκε από την αναγνώριση του έργου της και την αθάνατη κληρονομιά που αφήνει πίσω της.