Μετά από εννέα μήνες εγκλωβισμένοι στο Διάστημα, οι αστροναύτες Μπουτς Γουίλμορ και Σούνι Γουίλιαμς επέστρεψαν στη Γη, προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον για την επιστροφή τους και τις επιπτώσεις που είχε η παραμονή τους στη μικροβαρύτητα της διαστημικής αποστολής.
Η παραμονή τους στο Διάστημα, πέρα από τις δυσκολίες της απομόνωσης και των περιορισμένων πόρων, επηρέασε την υγεία τους με ποικίλους τρόπους. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, η μικροβαρύτητα έχει διαφορετικές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, και οι αλλαγές αυτές γίνονται ιδιαίτερα εμφανείς όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη.
Μία από τις πιο εντυπωσιακές αλλαγές είναι το ύψος. Η απουσία βαρύτητας επιτρέπει στους σπονδυλικούς δίσκους να διασταλούν, με αποτέλεσμα οι αστροναύτες να ψηλώνουν κατά 1-2 εκατοστά. Ωστόσο, αυτή η αλλαγή είναι προσωρινή και μόλις επιστρέψουν στη Γη, η σπονδυλική στήλη συμπιέζεται ξανά και το ύψος τους επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα.
Οι οστικές αλλαγές είναι επίσης σημαντικές. Η παρατεταμένη έκθεση στη μικροβαρύτητα προκαλεί απώλεια οστικής πυκνότητας, κάτι που μπορεί να καταστήσει τα οστά πιο εύθραυστα. Οι αστροναύτες χάνουν μεταξύ 1% και 1,5% της οστικής πυκνότητας, γεγονός που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στην αποκατάστασή τους μετά την επιστροφή. Η NASA συνιστά καθημερινές ασκήσεις για την ενίσχυση των οστών και των μυών.
Η ατροφία των μυών είναι επίσης ένα συχνό φαινόμενο. Η έλλειψη βαρύτητας περιορίζει τη λειτουργία των μυών, με αποτέλεσμα την αδυναμία τους. Οι αστροναύτες αναγκάζονται να ασκούνται για τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα ώστε να αποφύγουν την απώλεια μυϊκής μάζας.
Η όραση επίσης επηρεάζεται, καθώς η έλλειψη βαρύτητας οδηγεί σε αυξημένη πίεση στον οπτικό νεύρο και αλλαγές στο σχήμα των ματιών. Αν και η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει προσωρινή μείωση της όρασης, συνήθως δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες.
Επιπλέον, η καρδιά των αστροναυτών μπορεί να μικρύνει λόγω της μειωμένης ανάγκης για αντλία αίματος ενάντια στη βαρύτητα. Μετά την επιστροφή τους, οι αστροναύτες μπορεί να αισθάνονται ζαλάδες και χαμηλή αρτηριακή πίεση, αλλά οι επιπτώσεις αυτές είναι προσωρινές.
Τέλος, η διαστημική ακτινοβολία αποτελεί έναν ακόμα κίνδυνο για την υγεία των αστροναυτών, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Παρά τα μέτρα προστασίας, η ακτινοβολία παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τις διαστημικές αποστολές.
Η επιστροφή των Γουίλμορ και Γουίλιαμς αποτελεί ορόσημο για τη NASA και για την ανθρωπότητα, καθώς οι επιπτώσεις της παρατεταμένης παραμονής στο Διάστημα εξακολουθούν να μελετώνται για να εξασφαλιστεί η υγεία και η ασφάλεια των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές.