Μια πρόσφατη μελέτη υποστηρίζει ότι η Σκαλιστή Πυραμίδα του Ζοζέρ ενδέχεται να κατασκευάστηκε με μια τεχνική που αμφισβητεί τις παραδοσιακές θεωρίες.
Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα για την ανθρωπότητα είναι πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατάφεραν να χτίσουν τις πυραμίδες. Πολλοί πιστεύουν ότι χρησιμοποιήθηκαν γερανοί ή προηγμένα εργαλεία για την εποχή, ενώ άλλοι θεωρούν ότι οι πυραμίδες «ήταν πάντα εκεί».
Η νέα επιστημονική μελέτη προτείνει ότι οι πυραμίδες δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα ανθρώπινης δύναμης και ράμπας. Σύμφωνα με αυτή, η κατασκευή της Σκαλιστής Πυραμίδας του Ζοζέρ στη Σακκάρα θα μπορούσε να είχε στηριχθεί σε ένα ευφυές υδραυλικό σύστημα που χρησιμοποιούσε νερό για την ανύψωση των τεράστιων λίθινων μπλοκ.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Ξαβιέ Λαντρό, αναφέρει ότι στα μπλοκ της πυραμίδας παρατηρούνται χαρακτηριστικά που ταιριάζουν με μηχανισμό πίεσης νερού. Σύμφωνα με τη θεωρία, το νερό διοχετευόταν σε εσωτερικά φρεάτια, δημιουργώντας πίεση ικανή να ανυψώνει τις πέτρες από το κέντρο της κατασκευής προς τα πάνω.
Η ανάλυση του περιβάλλοντος έδειξε ότι κάτι τέτοιο ήταν εφικτό. Δυτικά της πυραμίδας υπάρχει ο λίθινος περίβολος Gisr el-Mudir, ο οποίος πιθανότατα λειτουργούσε ως φράγμα συγκράτησης νερού και ιζημάτων από παραπόταμο του Νείλου. Το σύστημα φαίνεται ότι περιλάμβανε δεξαμενές καθίζησης, πρωτόγονα φίλτρα και σχημάτιζε ένα διασυνδεδεμένο υδραυλικό δίκτυο που ρύθμιζε και καθάριζε το νερό, αξιοποιώντας το για την ανύψωση των λίθων.
Σύμφωνα με την πρόταση, οι πέτρες ανυψώνονταν όταν το νερό διοχετευόταν σε κάθετο φρεάτιο, αυξάνοντας την πίεση και ανυψώνοντας έναν πλωτήρα συνδεδεμένο με πλατφόρμα. Σε αυτήν τη βάση τοποθετούνταν τα μπλοκ, και όταν απελευθερωνόταν το νερό, η πλατφόρμα ανέβαινε, ενώ το μπλοκ γλιστρούσε στη θέση του. Η τεχνική αυτή αντικαθιστούσε τις τεράστιες ράμπες και τη σκληρή ανθρώπινη εργασία.
Ωστόσο, η θεωρία δεν είναι καθολικά αποδεκτή. Η γεωαρχαιολόγος Τζούντιθ Μπάνμπερι σημειώνει ότι αν και υπάρχουν αρκετά αρχεία για τη ζωή στην περιοχή, δεν υπάρχει καμία αναφορά σε τέτοιο μηχανισμό. Από την πλευρά της, η Τζούλια Μπουντκά από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου επισημαίνει ότι ένα αδύναμο σημείο της θεωρίας είναι η απουσία αιγυπτιολόγων στην έρευνα και η αμφισβήτηση του αρχικού σκοπού της πυραμίδας ως βασιλικού τάφου.