«Ο Τσίπρας προσπάθησε να μιμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου και κατέληξε πολιτικός νάνος» τόνισε ο Πέτρος Ευθυμίου, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, μιλώντας στην εκπομπή του ΕΡΤNews «Επίλογος».
Σε ερώτηση, σύμφωνα με την οποία ο κ. Ευθυμίου είχε απευθυνθεί στον κ. Ανδρουλάκη κατά τη διάρκεια του Πολιτικού Συμβουλίου λέγοντας ότι όποιος προσπαθεί να μιμηθεί τον Ανδρέα στο Πεντελικό καταλήγει πολιτικός νάνος σαν τον Αλέξη Τσίπρα, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ διευκρίνισε: «Είπα ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε διοικητισμούς στην πολιτική. Ότι τελευταία φορά στο ΠΑΣΟΚ διοικητισμός εκδηλώθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου πριν 34 χρόνια στο Πεντελικόν. Όταν είχε προτείνει τον Άκη Τσοχατζόπουλο για γραμματέα. (…) Μια σειρά στελεχών είχε αντιδράσει και προκειμένου να επιβάλει τον Άκη Τσοχατζόπουλο είχε απειλήσει με σκληρή γλώσσα ότι υπάρχουν τυχοδιώκτες κλπ και όχι απλώς διαγραφές, ότι θα διαλύσει το κόμμα για να φτιάξει καινούργιο. Με πολύ σκληρή γλώσσα. Αυτό δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που σημείωσα είναι ότι πρέπει πάντα να έχεις υπόψη σου τη διαφορά μεγεθών και τη διαφορά εποχών.
Και πρόσθεσα το εξής, ότι ο κ. Τσίπρας θέλησε να αντλήσει από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ένα μεγάλο ηγέτη δηλαδή. Και σας θυμίζω ότι ο μιμητισμός του έφτασε στο τραγικό επίπεδο της εγγαστριμυθίας, να μιμείται και τον τόνο της φωνής του Ανδρέα και τις χειρονομίες. Και είπα ότι όταν είσαι ένα παιδί όπως ο κ. Τσίπρας, απαίδευτο, ακαλλιέργητο και με κακή κοινωνική αγωγή, η σύγκριση με αυτό που διαλέγεις, δηλαδή έναν πολιτικό γίγαντα, σε οδηγεί να είσαι πολιτικός νάνος. Άρα δεν παίρνουμε τους ηγέτες και τους μιμούμαστε, διότι εκεί υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι. Κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες, τα δικά της χαρακτηριστικά και πιστεύω προσωπικά ότι ο καθένας πρέπει να εγγράφει το δικό του είδος ηγεσίας και δεν μπορούμε να ανασύρουμε μοντέλα που υπηρετήθηκαν σε άλλες εποχές και από άλλα μεγέθη. Αυτό είπα», εξήγησε ο κ. Ευθυμίου.
Επίσης, είπε πως «θα ήταν μεγάλο λάθος» αν θεωρούταν θέμα προσώπου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. «Και στη σημερινή συνθήκη- έτσι ξεκίνησα την ομιλία μου στο Πολιτικό Συμβούλιο- το ΠΑΣΟΚ, το τώρα ΠΑΣΟΚ, αφήνω την ιστορία του, το ΠΑΣΟΚ της τελευταίας δεκαετίας οφείλει σε δύο ανθρώπους. Στη Φώφη Γεννηματά που μας έβγαλε από το πηγάδι και μας έβγαλε στην πολιτική επιφάνεια και στον Νίκο Ανδρουλάκη που με τη ρωμαλέα θέση, ξανάδωσε στο ΠΑΣΟΚ την πολιτική του αυτονομία. Άρα δεν είναι θέμα προσώπου, με την έννοια να δείξεις την αιτία του κακού στο πρόσωπο, είναι θέμα όμως συνολικά πολιτικών που ασκήθηκαν και πολιτικών που πρέπει να μεταβληθούν.
Διότι αν μείνεις στατικός, πιστεύοντας ότι όλα πάνε καλά και δε λάβεις υπόψη σου τις συνολικές συνθήκες, ότι στην κυριολεξία για το ΠΑΣΟΚ έβρεχε χρυσάφι, συρρικνωνόταν η Νέα Δημοκρατία, διαλυόταν ο ΣΥΡΙΖΑ και εν πάση περιπτώσει δεν κάναμε, ας το πούμε έτσι, ουσιώδη παρέμβαση, ώστε να συσπειρώσουμε πάνω μας τόσες απογοητεύσεις και να τα μετατρέψουμε σε ελπίδα».