Η Μαίρη Ραζή, μία από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, μοιράστηκε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε ως παιδί, όταν ήρθε στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά της.
Η εξομολόγηση αυτή, η οποία εκφράστηκε με έντονα συναισθηματικά φορτισμένο τρόπο, έγινε στο πλαίσιο της συνέντευξής της στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, με αφορμή την παρουσίαση της νέας της παράστασης στο θέατρο Πρόβα.
Η Μαίρη Ραζή αναφέρθηκε σε μια από τις πιο σπαρακτικές στιγμές της παιδικής της ηλικίας, όταν η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη λόγω των πολιτικών διωγμών κατά του πατέρα της. “Το μερίδιο μου στη στεναχώρια το πλήρωσα πολύ βαριά”, είπε η ηθοποιός, θυμίζοντας το πρώτο διάστημα που ήρθε στην Ελλάδα και τον πόνο της αποχωρισμού από τον τόπο της. «Όταν ήρθα, έκλαιγα συνέχεια. Ακόμα και τώρα, αν με ρωτάτε για την Κωνσταντινούπολη, θέλω να κλαίω», εξομολογήθηκε, προσθέτοντας ότι παρά την συναισθηματική φόρτιση που νιώθει, πάντα προσπαθούσε να αντιμετωπίζει τη ζωή με αξιοπρέπεια και δύναμη.
Το πιο συγκινητικό σημείο της εξομολόγησης της ήταν όταν περιέγραψε τις τελευταίες στιγμές με τον πατέρα της πριν φύγει για πάντα. «Την μία νύχτα τον έδειραν, ήρθε στο σπίτι μαυρισμένος και μας είπε ότι είχε πάει στον οδοντίατρο και την άλλη μέρα έφυγε με μία βαλίτσα», θυμήθηκε η Μαίρη Ραζή, συγκλονισμένη από την εμπειρία του οικογενειακού διωγμού. Ο πατέρας της ήταν ανάμεσα στους πρώτους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κωνσταντινούπολη.
Η μητέρα της, όμως, είχε μια σπουδαία συμβουλή για εκείνη και την αδελφή της: «Μην κλαίτε, σας βλέπουν οι Τούρκοι και χαίρονται». Η φράση αυτή, γεμάτη αξιοπρέπεια και δύναμη, συνέχισε να καθοδηγεί την Μαίρη Ραζή στην πορεία της ζωής της. «Αυτό σου δίνει μία αξιοπρέπεια και μια περηφάνεια», είπε, προσθέτοντας ότι αυτή η παρακαταθήκη συνεχίζει να την ενδυναμώνει μέχρι σήμερα.
Η εξομολόγηση της Μαίρης Ραζή αποκαλύπτει την προσωπική της πορεία μέσα από τις δυσκολίες, τις οποίες κατάφερε να ξεπεράσει με αξιοπρέπεια, καθιστώντας την μία από τις πιο αγαπητές και σεβαστές προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου.