Σκαρφαλωμένα σε φαράγγια, ποτάμια και μονοπάτια, τα πέτρινα γεφύρια της Ελλάδας αποτελούν αληθινά έργα τέχνης, που μαρτυρούν την τεχνογνωσία ξακουστών μαστόρων της πέτρας και συναρπάζουν ακόμα και σήμερα τους επισκέπτες. Πολλά γεφύρια είναι πλεγμένα με μύθους, τοπικές παραδόσεις και ιστορίες θυσίας, ενώ η φυσική ομορφιά που τα περιβάλλει τα καθιστά μοναδικά στο είδος τους.
Το Γεφύρι της Άρτας είναι ίσως το πιο διάσημο από όλα, γνωστό για τον θρύλο της θυσίας της γυναίκας του πρωτομάστορα και χτισμένο στην αρχική του μορφή μεταξύ 1602-1606. Το μήκος του φτάνει τα 142 μέτρα και πλάτος 3,75 μέτρα, αποτελώντας στολίδι της πόλης.
Στην Ορεινή Ναυπακτία, το Γεφύρι της Αρτοτίβας ξεχωρίζει για την ιστορική του αξία, καθώς θεωρείται το παλαιότερο σωζόμενο γεφύρι της Αιτωλοακαρνανίας, χτισμένο κατά την Α΄ Ενετοκρατία.
Στα Τρίκαλα, το Γεφύρι της Πύλης συνδέει Θεσσαλία και Ήπειρο, ενώ το Γεφύρι Παλαιοκαρυάς δεσπόζει σε χαράδρα με κρυστάλλινα νερά και δύο τεχνητούς καταρράκτες που δημιουργούν ένα μαγευτικό σκηνικό.
Στα Τζουμέρκα, το Γεφύρι της Πλάκας, χτισμένο το 1866, είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων. Αποκαταστάθηκε πλήρως το 2020, χρησιμοποιώντας τις παραδοσιακές τεχνικές των μαστόρων της πέτρας, και βραβεύτηκε με διάκριση Europa Nostra.
Στα Ζαγοροχώρια, ξεχωρίζουν τα γεφύρια του Πλακίδα (Καλογερικό) με τις τρεις αρμονικές καμάρες και του Κόκκορη (Νούτσου) με την επιβλητική θέα και τα πεντακάθαρα νερά του Βοϊδομάτη.
Στην Ήπειρο, το Γεφύρι της Κόνιτσας, χτισμένο το 1870-71, δεσπόζει στην είσοδο της χαράδρας του Αώου με 36 μέτρα άνοιγμα και 20 μέτρα ύψος, ενώ στα Γρεβενά το Γεφύρι της Πορτίτσας και το Γεφύρι του Αζίζ Αγά ξεχωρίζουν για την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική τους και τη μακραίωνη ιστορία τους, με το τελευταίο να διαθέτει το μεγαλύτερο τόξο στη Μακεδονία, φτάνοντας τα 15 μέτρα.
Αυτά τα πέτρινα μνημεία δεν είναι μόνο τεχνικά επιτεύγματα· αποτελούν γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, εναρμονισμένα με τη φύση και τον χρόνο, προσκαλώντας τον επισκέπτη να ανακαλύψει ιστορίες, τοπικές παραδόσεις και την απαράμιλλη ελληνική ομορφιά.