Ένας εξωπλανήτης, σε απόσταση 124 ετών φωτός από τη Γη, ίσως να αποτελεί τον πιο υποσχόμενο υποψήφιο για την ύπαρξη ζωής πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Ο λόγος για τον K2-18 b, έναν γιγαντιαίο πλανήτη που κινείται εντός της κατοικήσιμης ζώνης ενός κόκκινου νάνου στον αστερισμό του Λέοντα.
Οι τελευταίες παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έχουν φέρει στο φως την ανίχνευση δύο χημικών ενώσεων, του διμεθυλοσουλφιδίου (DMS) και του διμεθυλοδισουλφιδίου (DMDS), οι οποίες στη Γη είναι γνωστό ότι παράγονται αποκλειστικά από βιολογικές διεργασίες – κυρίως από θαλάσσιο φυτοπλαγκτόν. Παρότι οι επιστήμονες επισημαίνουν πως η ανίχνευση αυτών των ενώσεων δεν αποτελεί απόδειξη ύπαρξης ζωής, πρόκειται για την ισχυρότερη ένδειξη βιολογικής δραστηριότητας πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.
«Αυτό είναι το πιο δυνατό στοιχείο μέχρι σήμερα για πιθανή ζωή αλλού στο σύμπαν», δήλωσε ο καθηγητής αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Cambridge, Nikku Madhusudhan, ο οποίος ηγήθηκε της επιστημονικής ομάδας που μελέτησε τον πλανήτη. «Είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί. Πρέπει να εξετάσουμε τόσο την αξιοπιστία του σήματος όσο και το τι μπορεί πραγματικά να σημαίνει», πρόσθεσε, τονίζοντας πως αυτό το εύρημα θα μπορούσε να αποδειχθεί «σημείο καμπής» στην ανθρώπινη κατανόηση για το αν είμαστε μόνοι στο σύμπαν.
Ο K2-18 b είναι ένας υπερ-Γήινος πλανήτης, σχεδόν εννέα φορές πιο βαρύς από τη Γη και 2,6 φορές μεγαλύτερος, και βρίσκεται σε μια απόσταση από το άστρο του που θεωρείται ευνοϊκή για την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή – βασική προϋπόθεση για τη ζωή. Ήδη από το 2019, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είχε εντοπίσει υδρατμούς στην ατμόσφαιρά του, προκαλώντας ενθουσιασμό στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters, αναφέρει ότι οι συγκεντρώσεις των δύο βιοσημάτων είναι έως και χίλιες φορές μεγαλύτερες από αυτές που παρατηρούνται στη Γη. Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα κρατά επιφυλάξεις, καθώς παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο οι συνθήκες στον K2-18 b είναι πραγματικά ευνοϊκές για τη ζωή.
Οι επιστήμονες δεν μπορούν να δουν άμεσα αυτούς τους μακρινούς κόσμους, ούτε να τους επισκεφθούν με ρομποτικά μέσα. Αντ’ αυτού, βασίζονται στην παρακολούθηση του φωτός από το άστρο που φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη όταν περνά μπροστά του. Αυτή η τεχνική επιτρέπει την ανάλυση της χημικής σύστασης της ατμόσφαιρας.
Αν και οι ενδείξεις είναι εντυπωσιακές, οι ερευνητές δηλώνουν ότι απαιτούνται περαιτέρω παρατηρήσεις για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων. Παρόλα αυτά, η ανακάλυψη αυτή φέρνει την επιστήμη ένα βήμα πιο κοντά στην απάντηση ενός από τα πιο θεμελιώδη ερωτήματα της ανθρωπότητας: Είμαστε μόνοι στο σύμπαν;