Η Βάσια Παναγοπούλου άνοιξε την καρδιά της και εξομολογήθηκε στον Κώστα Τσουρό στο πλατό της εκπομπής «Ακόμα δεν είδες τίποτα» στο MEGA, μοιράζοντας μια ιδιαίτερα συγκινητική και σοκαριστική εμπειρία από το παρελθόν της.
Η γνωστή ηθοποιός, αναφερόμενη στην παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης και την ακραία βία που είχε βιώσει το 2012, περιέγραψε ένα γεγονός που την είχε σημαδέψει. Η ίδια είχε αναλάβει την επιμέλεια του Χυτηρίου και βρέθηκε αντιμέτωπη με παραθρησκευτικές οργανώσεις και πολιτικά πρόσωπα, που προκαλούσαν αναταραχή και φόβο στην κοινωνία.
Η Βάσια Παναγοπούλου περιέγραψε με έντονα συναισθήματα τις τραγικές στιγμές που έζησε, όταν μια ομάδα παραθρησκευτικών οργανώσεων, υποστηριζόμενη από πολιτικούς, επιτέθηκε σε δημοσιογράφους και κοινό. “Εκεί μαζεύτηκαν κυρίως παραθρησκευτικές οργανώσεις, και το συναίσθημα ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο των ορθόδοξων Χριστιανών. Η κατάσταση ήταν επικίνδυνη”, δήλωσε η ηθοποιός, εξηγώντας τη διαφορά στον χαρακτήρα των συμμετεχόντων. Η βία και ο εκφοβισμός που ακολούθησαν άφησαν μια ανεξίτηλη μνήμη στη Βάσια Παναγοπούλου, η οποία τόνισε ότι για εκείνη και τους συνεργάτες της, ήταν μια από τις πιο τρομακτικές στιγμές της καριέρας τους.
Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκε, οι υπεύθυνοι των οργανώσεων δεν δίστασαν να προκαλέσουν σωματική βία. Η ηθοποιός εξομολογήθηκε ότι «έτρεχαν τα αίματα στο πρόσωπό τους» και ανέφερε πώς προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους φίλους τους, ανοίγοντας την πόρτα για να τους προσφέρουν βοήθεια, όσο μπορούσαν. Η σκηνή της επίθεσης, με τη βουλή να κλείνει τον χώρο και τους επιτιθέμενους να απειλούν με σωματική βία, ήταν αδιανόητη.
Αυτή η περίοδος της ζωής της φαίνεται να είχε αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στη Βάσια Παναγοπούλου, η οποία κατέληξε λέγοντας ότι η βοήθεια που ζητούσε από την αστυνομία ήταν ανίσχυρη. «Ο υπεύθυνος αστυνομικός μου απάντησε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, αφού ήταν βουλευτής», εξομολογήθηκε, καταγγέλλοντας τη διαπλοκή και την αδυναμία των αρχών να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Το γεγονός αυτό, που είχε επηρεάσει τη ζωή της, φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται και σήμερα, σύμφωνα με την ηθοποιό. Η ιστορία της, γεμάτη πόνο και θυμό, φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη για περισσότερη προστασία της ελευθερίας του λόγου και την απαίτηση για καλύτερη αποδοχή της διαφορετικότητας και της αλήθειας.