Η ζήλια στις συντροφικές σχέσεις, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ενισχύσει το πάθος, μπορεί επίσης να εξελιχθεί σε αρνητικό συναίσθημα, προκαλώντας ανασφάλειες και συγκρίσεις που διαταράσσουν τη σχέση.
Ο ψυχοθεραπευτής Toby Ingham, στην ανάλυσή του για το «Σύνδρομο Rebecca», περιγράφει την αναδρομική ζήλια, δηλαδή την εμμονή με τις πρώην σχέσεις του συντρόφου και τη σύγκριση του εαυτού μας με αυτούς, χωρίς να υπάρχει πραγματική αφορμή.
Αυτό το φαινόμενο, που εμπνέεται από το μυθιστόρημα της Daphne du Maurier «Rebecca», μπορεί να προκαλέσει αμφιβολίες για την αξία της τρέχουσας σχέσης. Σύμφωνα με τον Ingham, οι άνθρωποι που βιώνουν το Σύνδρομο Rebecca συχνά αναζητούν σημάδια ή αναφορές στο παρελθόν του συντρόφου τους, δημιουργώντας συναισθήματα ανασφάλειας και εμμονής.
Αυτός ο τύπος ζήλιας δεν αφορά μόνο την τρέχουσα σχέση, αλλά συχνά έχει ρίζες σε παιδικές ανασφάλειες ή προηγούμενες εμπειρίες, όπως η αίσθηση παραμέλησης από γονείς ή η αποκλειστικότητα από μέλη της οικογένειας. Ο ψυχολόγος προτείνει να αποφεύγουμε τη συζήτηση για το παρελθόν του συντρόφου μας, καθώς το υπερβολικό ενδιαφέρον για τις πρώην σχέσεις μπορεί να ενισχύσει τη σύγκριση και να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα.
Για να περιορίσουμε την αναδρομική ζήλια, προτείνεται η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας και η αποφυγή του ελέγχου του παρελθόντος μέσω των κοινωνικών δικτύων ή συζητήσεων που μπορούν να βλάψουν την παρούσα σχέση.