Ο tattoo artist (Alberto Africas Tirella) Αλμπέρτο Τιρέλα, ξεχωρίζει για τα σήμα-κατατεθέν σχέδια του, που του προσδίδουν μια ξεχωριστή θέση στον κόσμο του τατουάζ στην Ελλάδα. Η ζωή του, θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που ξεκινάει από την (Ερυθραία) Αιθιοπία και καταλήγει στο διάσημο Γιαχνί σοκάκι του Πειραιά.
Ο Αλμπέρτο Τιρέλα μιλάει για πρώτη φορά αποκλειστικά στην Μάγδα Τσέγκου και το magdanews και ξεδιπλώνει μαζί της το κουβάρι της ζωής του, που ξεκίνησε πριν από 44 χρόνια. Οι γονείς του, έχουν ρίζες από Αφρική-Ερυθραία, Γαλλία, Ιταλία και φυσικά από Ελλάδα. Ο εμφύλιος μεταξύ Αιθιοπίας κι Ερυθραίας, άλλαξε για πάντα την ζωή των γονιών του, οι οποίοι έφυγαν από την Αφρική και κάπως έτσι εκείνος γεννήθηκε στο Μπραχάμι και ζει σήμερα στη Νίκαια με τις δύο μεγάλες του αδυναμίες, την γυναίκα του Κωνσταντίνα και την 13 χρονη κόρη τους Τιτίκα .
Το ανθρώπινο σώμα, για τον Αλμπέρτο, γίνεται καμβάς και ο γνωστός tattoo artis, μας εξηγεί πως καταλήγει κάθε φορά σε μία εμπνευσμένη δημιουργία που μένει για πάντα χαραγμένη στο ανθρώπινο σώμα, ενώ παράλληλα μας συμβουλεύει και απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν στο τατουάζ .
Αλμπέρτο, η ιστορία σου είναι πραγματικά πολύ ξεχωριστή και ξεκινάει από το γεγονός ότι είσαι ένα παιδί μεταναστών που βρέθηκε στην Ελλάδα το 1978. Ποιες είναι οι μνήμες από εκείνα τα χρόνια;
«Πολλές αναμνήσεις, οι περισσότερες όμως, είναι γύρω από ένα τραπέζι που μαζευόμασταν στη γιαγιά μου για να φάμε το παραδοσιακό Αφρικανικό φαγητό, που μετά από μια βδομάδα σκληρής δουλειάς, όλοι ήθελαν να φάνε. Και όταν λέω μαζευόμασταν, μιλάω για μία μεγάλη οικογένεια αδέρφια, θείοι, θείες κλπ να μιλάνε Ιταλικά, Αφρικανικά, Ελληνικά.
Ο καθένας, είχε να πει μια ιστορία από την δουλειά του πάντα και το τραπέζι γέμιζε με γέλια και αγάπη, πολλή αγάπη. Η γιαγιά ήταν αυστηρή, πάντα ήθελε να σεβόμαστε την ώρα που καθόμαστε στο τραπέζι και έπρεπε να οργανώσει έξι παιδιά και δύο εγγόνια. Μετά το φαγητό, πάντα ετοίμαζε τον παραδοσιακό καφέ, όπου εκεί έπρεπε να πιούμε εφτά φορές από τον ίδιο καφέ. Πρόκειται, για τον παραδοσιακό Αιθιοπικό-Ερυθραίικο. Ήταν μία πάρα πολύ ωραία διαδικασία αυτή και γενικά οι αναμνήσεις μου είναι ανάμεικτες με γεύσεις από Ελλάδα, από Αφρική και από Ιταλία φυσικά.
Όμως, υπάρχουν και άλλες αναμνήσεις, οι οποίες δεν είναι ευχάριστες, καθώς ήμασταν από τις πρώτες έγχρωμες οικογένειες στη γειτονιά και γενικότερα όλοι μας κοιτούσαν κάπως, όχι απαραίτητα άσχημα, αλλά κάπως περίεργα…»
Πως ήταν το σχολείο για ένα παιδί όπως εσύ, έγχρωμο με γονείς μετανάστες και μάλιστα εκείνα τα χρόνια;
«Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα και γενικά τα πρώτα χρόνια στο σχολείο δεν ήταν και τα καλύτερα, καθώς ο κόσμος δεν ήξερε πως να συμπεριφερθεί και υπήρχε γενικά μία απορία από τα παιδιά, από τους γονείς, δεν θα το πω ξενοφοβία, θα το πω άγνοια, γιατί ποτέ δεν δώσαμε δικαίωμα για κάποια λάθος συμπεριφορά ή να δείξουμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό, ίσα-ίσα θα έλεγα το αντίθετο.
Η δικιά μου εμπειρία στην πρώτη δημοτικού, δεν ήταν και η καλύτερη. Η δασκάλα μου, με έβγαζε έξω από την τάξη πολύ συχνά, χωρίς ποτέ να μάθω το γιατί και εγώ πήγαινα και έπαιζα μπάλα στο προαύλιο, πιστεύοντας ότι αυτό είναι το φυσιολογικό και πως έτσι είναι το σχολείο. Μέχρι που μία ημέρα, η μητέρα μου, με είδε τυχαία στο προαύλιο να παίζω μπάλα, με ρώτησε τι κάνω έξω και γιατί δεν είμαι στην τάξη και εγώ είπα αυθόρμητα “σχολείο είμαι”, νομίζοντας ότι αυτή η διαδικασία είναι το σχολείο! Κάπως έτσι, έγινε γνωστό στο σχολείο μας πως η συγκεκριμένη δασκάλα, είχε τα δικά της θέματα με τους μετανάστες και δεν ήθελε να μάθω ποτέ γράμματα, όπως όλα τα άλλα παιδιά.
Δυστυχώς, επειδή ήμουν έγχρωμος, δημιουργήθηκε η εντύπωση στην τάξη μου, ότι δεν έχω καλά στοιχεία στον χαρακτήρα μου. Όλα αυτά, έπρεπε να αλλάξουν και μαζί με αυτά και η δική μου εικόνα. Αυτό σήμαινε, πως η προσπάθειά μου έπρεπε να είναι πολλαπλή και σκληρή, για να αποδείξω ότι “δεν είμαι ελέφαντας”, αλλά ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Ειλικρινά, αυτά ήταν και τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής μου.»
Πώς ήταν η ζωή στις γειτονιές στο Μπραχάμι;
«Η ζωή στο Μπραχάμι, ήταν για εμένα μια μεγάλη εμπειρία. Έπρεπε σχεδόν καθημερινά, να αποδεικνύω πως δεν είμαι κάτι το διαφορετικό για τα δικά τους μάτια και ταυτόχρονα έπρεπε να υπερασπιστώ αρκετές φορές τον εαυτό μου με κάθε τρόπο και μάλιστα στο τέλος να τα καταφέρνω.»
Το γκράφιτι στην ζωή σου πότε μπήκε και τι σήμαινε για εσένα;
«Το γκράφιτι, βοήθησε καθοριστικά την προσπάθειά μου, να βρω και να καταλάβω τον εαυτό μου και να ανακαλύψω έναν ουσιαστικό τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων μου. Δηλαδή, αυτό που λέμε στη δική μας γλώσσα “graffiti save my life”. Η πρώτη επαφή, ήταν με ένα περιοδικό που μου έφερε τυχαία μία θεία μου από την Αμερική και μέσα είχε ένα γκράφιτι με μία πόλη σε μαύρο χρώμα και από κάτω έγραφε “New York”. Αυτό ήταν!
Μου άρεσε πάρα πολύ και στη συνέχεια πήρα και εγώ ένα spray και εμπνεύστηκα από αυτό και έκανα ακριβώς το ίδιο με την λέξη <<Μπραχάμι>>. Έτσι άρχισα να ψάχνω περιοδικά, πήγα στο Μοναστηράκι που μπορούσα να βρω πράγματα και άρχισα να ανακαλύπτω την κουλτούρα του Hip Hop, η οποία έχει μέσα γκράφιτι, break dance, rap και DJ. Ήταν για εμένα ένας νέος ολοκαίνουργιος κόσμος, γεμάτος χρώμα και φαντασία έμπνευση και δημιουργία.
Και σε όλη σου την πορεία ποιο θα έλεγες ότι είναι το μεγαλύτερο γκράφιτι που έχεις κάνει;
“Τα γκράφιτι γενικότερα που κάναμε σε κάποια σχολεία, ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακά και με την υπογραφή μας (tag). Η αρχή γινόταν με ονόματα που γράφαμε, όμως την εποχή εκείνη, ήταν παράνομο και είχαμε αρκετά κυνηγητά ως παιδιά. Τώρα, έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πράγματα και κάνουμε γκράφιτι σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο στην Ελλάδα και μπορούμε να το κάνουμε πολύ πιο εύκολα χωρίς να φόβο όπως τότε και έτσι γίνονται απίθανα γκράφιτι σε δημόσιους μεγάλους χώρους.
Το μεγαλύτερο γκράφιτι που έχω κάνει λοιπόν σε έκταση, είναι το γήπεδο του Ιωνικού επί της Γρηγορίου Λαμπράκη στη Νίκαια, απέναντι από την πλατεία Σπάθα, το οποίο είναι η πρόσοψή του γηπέδου του Ιωνικού και γράφει “RANGERS” από τη μία και “ΙΩΝΙΚΟΣ” από την άλλη.»
Και το tattoo πως προέκυψε, πως μπήκε στην ζωή σου και έφτασες να κάνεις μία τόσο σοβαρή πορεία;
«Το tattoo στην ζωή μου, μπήκε το 1999, όταν πήγα σαν πελάτης να κάνω κι εγώ το πρώτο μου ως έφηβος. Ο καλλιτέχνης που μου το έκανε, λεγόταν Luca και μας συνδέει μέχρι και σήμερα μια αληθινή φιλία. Προσωπικά, πιστεύω πως είναι ένας από τους καλύτερους tattoo artists που έχει περάσει στην Ελλάδα και ίσως είναι και αυτός που έκανε και την αλλαγή στο τατουάζ στην Ελλάδα. Έδωσε ένα διαφορετικό ξεχωριστό και άγνωστο μέχρι τότε στυλ στην τέχνη του tattoo. Την εποχή εκείνη, δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο το tattoo, δεν έκανε ο κόσμος όπως κάνει τώρα, δεν ήταν στην μόδα, όπως είναι τώρα. Αν και πάντα ο Luca μου έλεγε <<Έλα να σε μάθω>> ,εγώ δεν πίστευα ποτέ ότι θα έχει την εξέλιξη που έχει σήμερα το tattoo στην Ελλάδα.
Έτσι κι εγώ ασχολήθηκα με το γκράφιτι, προσπαθώντας να βγάλω κάποιο έξτρα εισόδημα, συνεχίζοντας πάντα την βασική μου δουλειά ως ηλεκτρονικός κατά την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα. Τότε, ήταν η πιο δύσκολη οικονομική περίοδος που περάσαμε και η γυναίκα μου έπαιξε έναν πραγματικά καθοριστικό ρόλο στην πορεία μου ως tattoo artist. Εκείνη μου έριξε την ιδέα να ξεκινήσω να κάνω tattoo, γιατί ήταν πολύ σίγουρη ότι μπορούσα να κάνω καλά tattoo, γιατί είχα καλλιτεχνικό χέρι. Η αλήθεια είναι, ότι εκείνη πάντα πίστευε περισσότερο σε μένα, απ΄ότι εγώ.
Την ιδέα την είχαμε, τα λεφτά όμως για το πρώτο μου μοτεράκι δεν τα είχαμε! Άρα, αυτόματα μέσα μου έριξα άκυρο στην πρώτη μας σκέψη, όμως εκείνη μου είπε ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε κάποια χρυσά που είχε και τρεις λίρες που είχαμε ως δώρο από τον γάμο μας . Έτσι και έγινε! Αυτή ήταν η αρχή για τα πρώτα μου βήματα στο tattoo! Μετά, με πολύ δουλειά, παράλληλα με την πρωινή μου, πήγαινα σε σπίτια να κάνω tattoo. Αργότερα, μου έγινε η πρόταση να αναλάβω ένα tattoo studio στη Δραπετσώνα και ήταν η πρώτη φορά που είχα πολλαπλό ρόλο. Δούλευα στη ρεσεψιόν, στο καθάρισμα, έκανα tattoo και ήταν όντως μεγάλη εμπειρία για δύο χρόνια γεμάτα με πολύ ωραίες στιγμές άλλα και αρκετές δύσκολες. Ακολούθησαν δύο χρόνια, επίσης εξαιρετικής σημασίας για εμένα, στη Ρόδο και στα Χανιά. Εκεί, πραγματικά έζησα μοναδικές στιγμές δημιουργίας και έμαθα πολλά και διαφορετικά πράγματα πάνω στο tattoo. Μετά, ήρθε το κάλεσμα ως guest artist στην Δανία και στη Γερμανία, όπου και πηγαίνω κάθε μήνα μέχρι και σήμερα, σε ένα από τα κορυφαία tattoo studios εκεί.»
Άρα, η Κωνσταντίνα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ζωής σου.
«Η Κωνσταντίνα είναι η ζωή μου, με έχει στηρίξει και είναι πάντα εκεί όταν εγώ απογοητεύομαι, να μου λέει με ύφος σοβαρό και αποφασιστικό ότι δεν τελειώνει τίποτα και μαζί θα τα καταφέρουμε όλα, όπως και τότε με τις χρυσές λίρες.»
Η Γερμανία πως προέκυψε;
«Αρκετοί tattoo artists πάνε στο εξωτερικό σήμερα, για να προωθήσουν το στυλ και τη δουλειά τους. Έτσι, είπα κι εγώ να δω τι μπορώ να κάνω σε μια άλλη χώρα που το tattoo είναι πολύ πιο μπροστά από την Ελλάδα. Και εκεί, το δικό μου στυλ αρέσει πολύ και είμαι και χαρούμενος και υπερήφανος γι’ αυτό.»
Ισχύει ότι οι καλύτεροι tattoo artists στην Ευρώπη είναι οι Έλληνες;
«Ναι, η γνώμη μου είναι ότι έχουμε τους καλύτερους tattoo artists στην Ευρώπη και έχουμε πάρα πολύ καλούς σε όλα τα στυλ.»
Θυμάσαι το πρώτο tattoo, το σχέδιο, σε ποιον και πότε;
«Ναι, ήταν πάνω μου το πρώτο και το δεύτερο στην γυναίκα μου, ένα δέντρο της ζωής στην πλάτη της και το κάναμε στο σπίτι μας .»
Σε τι διαφοροποιείσαι, τι σε κάνει αληθινά ξεχωριστό σε αυτή την δουλειά;
«Νομίζω η ειλικρίνεια μου και το στυλ στο tattoo. Αυτός, είναι ένας συνδυασμός που με τον καθένα που έρχεται στο στούντιο μου, μας δένει πολύ. Ο κόσμος με εμπιστεύεται, γιατί ξέρει πως θα τους πω αν είναι κάτι καλό και σωστό να το κάνει ή όχι. Δεν θα κάνω το tattoo, απλά για τα χρήματα. Πολλές φορές, αν δεν μου αρέσει κάτι και δεν ταιριάζει στον πελάτη, δεν το κάνω. Όταν κάνω tattoo, αποκτώ μια σχέση εμπιστοσύνης με αυτόν που θα έρθει να το κάνει σε εμένα. Γιατί αυτό είναι για πάντα.»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τι αγαπάς και τι «μισείς» στην δουλειά σου;
«Αγαπώ την δουλειά μου, ακριβώς επειδή δεν είναι δουλειά, είναι κάτι που γουστάρω να κάνω και το αγαπάω. Έχω τη δυνατότητα να δώσω σε κάποιον ένα κομμάτι από μένα, από την τέχνη μου και αυτό θα είναι για πάντα. Δεν έχω κάτι που να μισώ και το μόνο που δεν μου αρέσει, είναι η έπαρση που έχουν κάποια νέα παιδιά στη δουλειά.»
Έχεις μία μοναδική ταυτότητα στο χώρο και στον Πειραιά είσαι από τους πλέον αναγνωρίσιμους δεξιοτέχνες του είδους.
«Το στυλ μου είναι διαφορετικό ναι, είναι πιο ανέμελο, όχι τόσο στημένο, αλλά πάντα σωστά τοποθετημένο πάνω στο σημείο που επιλέγει ο πελάτης και αυτό είναι ένα από τα ποιο σημαντικά πράγματα στο tattoo. Λέγετε sketchy tattoo και είναι ουσιαστικά το προσχέδιο η βάση ενός σχεδίου που οδεύει προς την ολοκλήρωση.»
Το εξέλιξες το στυλ σου με τα χρόνια;
«Ναι φυσικά, γιατί δεν σταματάει η εξέλιξη και αυτό είναι και το ωραίο σε κάθε tattoo που μπορεί να δεις, κάτι από το οποίο θα μάθεις, γιατί το δέρμα του κάθε ανθρώπου δεν είναι το ίδιο. Προσπάθησα να κάνω όλα τα στυλ, αλλά κατέληξα σε αυτό που κάνω τώρα, που για εμένα είναι αυτό που με ευχαριστεί και αρέσει στον κόσμο πολύ.»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το «Africas tattoo» το ψευδώνυμό σου πως προέκυψε;
«Το Africas, είναι η ελληνοποίηση της λέξης Africa, βάζοντας ένα τελικό -ς- στο τέλος έδωσα μια ελληνική νότα στο ψευδώνυμο μου, το οποίο είναι το tag μου στο graffiti.Είναι το όνομα μου, η ταυτότητα μου, είναι αυτό το όνομα που διάλεξα εγώ, για εμένα. Και συνδυάζεται σχεδόν πάντα με τα χρώματα μου, πράσινο- κίτρινο- κόκκινο.»
Και του μαγαζιού το όνομα πως προέκυψε, «ΖION» στο Γιαχνί σοκάκι που βρίσκεται;
«Το όνομα του μαγαζιού είναι ZION (ζάιον)και προέκυψε από το τραγούδι του Bob Marley <<IRON LION ΖΙΟΝ>>, όπου ZION είναι η γη της Επαγγελίας. Η γη τη Επαγγελίας, για πολλές θρησκείες, είναι το μέρος στο οποίο είσαι καλά, δεν κινδυνεύεις από κανέναν και γενικότερα είσαι ασφαλής. Και επειδή για πολλά χρόνια στη ζωή μου ψάχνω ένα μέρος να είμαι ασφαλής για να μπορέσω να προσφέρω και να είμαι καλά εγώ και η οικογένειά μου, νομίζω ότι αυτό το μαγαζί είναι το μέρος που θα αράξουμε. Εμπνεύστηκα από τον Bob Marley, ο οποίος είναι ένας ράστα, ένας Rastafarian και για τους ράστα, η ZION είναι η Αφρική, είναι το μέρος που πρέπει να γυρίσουνε όλοι οι έγχρωμοι, οι οποίοι ως σκλάβοι τότε έφτασαν στην Αμερική. Έψαχνα ένα μαγαζί στον Πειραιά και κατέληξα εκεί, σε αυτόν το δρόμο.
Αργότερα, έμαθα γιατί λεγόταν παλιά Γιαχνί σοκάκι, γιατί στο σοκάκι αυτό, κατέληξαν κάποιοι άνθρωποι που ήταν μετανάστες από τη Σμύρνη και έφτιαχναν φαγητό για τους ναυτικούς και τα περισσότερα ήτανε γιαχνί φαγητά. Άρα ίσως αυτό το στενό στον Άγιο Σπυρίδωνα μπορεί να ήταν η ΖΙΟΝ και για άλλους ανθρώπους όπως είναι για μένα τώρα.»
Το tattoo είναι μόδα ή τέχνη;
«Το tattoo γενικά, είναι τρόπος ζωής, όμως τώρα στην εποχή μας αποτελεί και ένα μεγάλο κομμάτι της μόδας. Και εννοείται ότι είναι τέχνη, είναι μια από τις αρχαιότερες τέχνες, μαζί με το γκράφιτι. Διατηρημένα τατουάζ, σε αρχαία μουμιοποιημένα ανθρώπινα σώματα, αποκαλύπτουν ότι η τεχνική του τατουάζ εξασκούνταν σε όλο τον κόσμο για πολλούς αιώνες. Το tattoo όμως, είναι λειτουργικό για κάποιους. Τα λειτουργικά τατουάζ, χρησιμοποιούνται πρωτίστως για έναν άλλο σκοπό πέραν της αισθητικής. Μια τέτοια χρήση είναι το τατουάζ σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ με τα ονόματά τους, ώστε η αναγνώρισή τους να είναι εύκολη σε περίπτωση εξαφάνισής τους.
Δεν σου κρύβω πως για εμένα, πέρα από την τέχνη ή τη μόδα, νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, κάθε φορά που κάνω tattoo σε γυναίκες που έχουν κάνει αφαίρεσή στήθους λόγω καρκίνου και αυτό βοηθά πολλές γυναίκες να βρουν την αξιοπρέπεια και τη διάθεση τους για ζωή μετά από την περιπέτεια που πέρασαν. Τελευταία μάλιστα, έκανα σε μία κοπέλα ένα πολύ ωραίο λουλούδι και εκτός από την χαρά που πήρα και εγώ και εκείνη, το συνολικό συναίσθημα δεν περιγράφεται.»
Το micro-pigmentation (τατουάζ τριχωτού κεφαλής) είναι κάτι νέο στην Ελλάδα . Ποια είναι η άποψη σου;
«Είναι μια λύση για ανθρώπους που έχουν μια αραίωση και σίγουρα βοηθάει στο να νιώθει καλύτερα αυτός που το κάνει με τον εαυτό του. Όντως, τελευταία το επιλέγουν πολλοί και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Το επιλέγουν διότι δεν είναι όλοι οι άντρες κατάλληλοι για μεταμόσχευση μαλλιών, είτε γιατί δεν έχουν πολλά μαλλιά, είτε γιατί δεν θέλουν να κάνουν επέμβαση είτε γιατί το αποτέλεσμα είναι ωραίο αισθητικά πάνω τους.»
Αριθμό tattoo περίπου που έχεις χτυπήσει όλα αυτά τα χρόνια;
«Νομίζω, ότι είναι περίπου 6.500.»
Σε ποιον θα ήθελες να κάνεις tattoo ;
«Θα ήθελα να κάνω tattoo, στο Γιάννη Αντετοκούμπο, γιατί τον θαυμάζω και πιστεύω πως παγκοσμίως αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι στη ζωή μπορείς να κάνεις τα πάντα, αρκεί να το πιστεύεις.»
Σε 5-10 χρόνια πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου;
«Νομίζω ότι θα είμαι στο στούντιο μου, περιμένοντας το επόμενο tattoo που θα κάνω για να πάρω την ίδια χαρά που παίρνω και τώρα. Και φυσικά να χαίρομαι την κόρη μου και τη γυναίκα μου. Ελπίζω να είμαι και τότε όπως τώρα. Απλά, ευτυχισμένος.»
Αλμπέρτο θέλουμε τα «φώτα» σου και τις συμβουλές σου σε ότι αφορά το tattoo. Αρχικά από ποια ηλικία είναι σωστό να κάνει κάποιος tattoo ;
«Νομικά, είναι από 18 χρονών. Εγώ πιστεύω, ότι είναι σωστό να κάνει κάποιος tattoo, όταν είναι πραγματικά σίγουρος ότι το θέλει και έχει συνειδητοποιήσει πως θα έχει κάτι επάνω του για πάντα. Γιατί αν το μετανιώσει, θα πρέπει να κάνει αφαίρεση και δεν είναι πάντα εύκολο ειδικά αν έχει και χρώμα.»
Πότε κάνω και πότε όχι tattoo;
«Κάνεις όποτε θέλεις και για διαφορετικούς λόγους μάλιστα. Άλλοι, το κάνουν για αισθητικούς λόγους, άλλοι για αναμνηστικούς, για συμβολικούς πχ. θρησκείας ή ομάδας, πολλές φορές για κάλυψη ουλών και εγκαυμάτων ή για κάλυψή στο σημείο αφαίρεσης στήθους στις γυναίκες. Για κάποιους, είναι φόρος τιμής σε αγαπημένο πρόσωπο .
Οι λόγοι είναι πραγματικά αμέτρητοι για να κάνει κάποιος τατουάζ και είναι όλοι σεβαστοί. Καλό όμως είναι, σε κάθε περίπτωση, να ενημερώσει τον artist αν υπάρχουν προβλήματα υγείας όπως πχ .διαβήτη, δερματογραφία, κάποιες αλλεργίες, αιμορροφιλία κτλ. για να τα γνωρίζει και να λειτουργήσει ανάλογα, προκυμμένου να αποφευχθούν τυχών προβλήματα.»
Ποια είναι η ιδανική εποχή για να κάνει κάποιος τατουάζ;
«Καλοκαίρι αν κάποιος θέλει, καλό είναι να γνωρίζει πως δεν πρέπει να κάνει μπάνιο και ηλιοθεραπεία για αρκετές ήμερες, οπότε κάποιοι δεν το επιλέγουν. Στην περίπτωση αυτή, καλό είναι να μην κάνουν μεγάλα tattoo αλλά μικρά και σε συγκεκριμένα σημεία. Άνοιξη και Φθινόπωρο, ενδείκνυται περισσότερο .»
Τι πρέπει γενικά να γνωρίζει κάποιος πριν το κάνει;
«Να αποφασίσει το σχέδιο, το μέγεθος και το σημείο στο σώμα του, έτσι ώστε όταν καθίσει στην καρέκλα, να είναι απόλυτα σίγουρος για αυτό που θα κάνει. Και βέβαια, καλό είναι να επισκεφτεί το στούντιο που θα το κάνει, έτσι ώστε να δει τον χώρο και αν πληροί όντως τις κατάλληλες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής. »
Πώς θα επιλέξω το σχέδιο και τι μου ταιριάζει πραγματικά;
«Βασικά, να έχει μια ιδέα για το τι θέλει να κάνει. Μετά συζητάνε με τον artist και μαζί αποφασίζουν το τελικό σχέδιο. Γιατί ο tattoo artist, γνωρίζει περισσότερα για την τέχνη του tattoo από τον ενδιαφερόμενο.»
Τι στυλ tattoo υπάρχουν;
«Υπάρχει το old school, που είναι από τα πιο παλιά στυλ και σχέδια, τα ρεαλιστικά, που είναι τα σχέδια που μοιάζουν σαν αληθινά, σαν φωτογραφία, το blackwork, που είναι σχέδια με βάση το μαύρο χρώμα, το neotrad, που είναι τα παλιά σχέδια με μια πιο μοντέρνα μάτια, και τέλος τα μαορί που είναι από τα πρώτα στυλ που υπάρχουν. Αυτά είναι τα βασικά, όμως υπάρχουν και άλλα πολλά σε όλο τον κόσμο.»
Τι γίνεται στην περίπτωση που το tattoo που έχω κάνει έχει αποτύχει, ή θέλω να το αλλάξω για πολλούς λόγους, μπορεί να διορθωθεί;
«Ναι, έχω κάνει αρκετά cover-up και θεωρείται μία πραγματικά δύσκολη διαδικασία και αποτελεί πλέον στη δουλειά μας πολύ συχνό φαινόμενο. Είναι κάτι, που δεν είναι ευχάριστο για εμένα που το καλύπτω, γιατί δεν μου δίνει την ευχέρεια να κάνω ότι θέλω εγώ και αυτό που θέλει και ο πελάτης, αλλά πρέπει να περιοριστώ στο να καλύψω κάτι άλλο. Όπως και να έχει, ναι, μπορώ να δώσω μία δεύτερη ζωή στο tattoo, αλλάζοντας σχέδιο, μέγεθος και χρώμα και ταυτόχρονα και ο πελάτης να αλλάξει διάθεση και ψυχολογία που είναι και το πιο σημαντικό.»
Πώς αφαιρώ το tattoo αν το μετανιώσω;
«Ο ιδανικός τρόπος είναι το λέιζερ, αλλά είναι ανάλογα και με το μέγεθος,, το σημείο και το χρώμα του tattoo.»
Κίνδυνοι υπάρχουν, τι να προσέξει κάποιος ;
«Ουσιαστικός κίνδυνος δεν υπάρχει. Κάποιοι που έχουν αλλεργίες ή δερματικά προβλήματα, πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους για να έχουμε την γνώμη τους από πριν.»
Περισσότερες πληροφορίες για τα art-tattoo του Αλμπέρτο:
Instagram: africastattoo _,ziontattoostudio
Facebook: Alberto Africas tirella και επίσης το Zion tattoo studio