Απόψε θα πραγματοποιηθεί η 93η Τελετή Απονομής των Βραβείων Οσκαρ, η οποία δε θα μοιάζει με καμία άλλη στο παρελθόν – κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την πανδημία, αλλά και με τη φαντασία του Στίβεν Σόντερμπεργκ (παραγωγός της τελετής, μαζί με τους Τζέσι Κόλινς και Στέισι Σερ).
Οι 3 παραγωγοί έδωσαν συνέντευξη Τύπου και αποκάλυψαν περισσότερες πληροφορίες για τη δομή της τελετής, την οποία επιμένουν να στήνουν δια ζώσης «και με δορυφορικές συνδέσεις σε άλλα Oscar hubs στον κόσμο» όπως τόνισε ο Σόντερμπεργκ, διορθώνοντας δημοσιογράφο που τις χαρακτήρισε «Zoom συνδέσεις».
Διαβάστε αναλυτικά τι μάθαμε από το flix.gr
Opening act γυρισμένο σε σινεμασκόπ Ο Σόντερμπεργκ θέλει να μας εντυπωσιάσει από τα πρώτα λεπτά. Δεν έχουμε καταλάβει αν το εισαγωγικό νούμερο θα είναι live ή το έχει ήδη γυρίσει, αλλά όπως ο ίδιος εξηγεί θα είναι κάτι «απίστευτο». Υπό τους ήχους της μουσικής του Questlove (των Roots) και με σινεμασκόπ κινηματογράφηση, τα Οσκαρ θα ξεκινήσουν με κάτι εντυπωσιακό, συναισθηματικό και για αυτό «εντελώς κινηματογραφικό». Αυτό άλλωστε είναι και το μότο κι ο στόχος του Σόντερμπεργκ για τη βραδιά: να θυμίζει ταινία.
Ο Λέσλι Οντομ Τζ του «One Night in Miami» θα ερμηνεύσει το υποψήφιο οσκαρικό του τραγούδι «Speak Now» live
«Oscars: Into the Spotlight»: ένα διαφορετικό 90λεπτο Pre Show Εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει κόκκινο χαλί, με την κλασική έννοια, οι παραγωγοί έστησαν ένα pre-show που θα έχει τη μορφή cocktail-party, με τους παρόντες υποψηφίους να συναναστρέφονται με ασφάλεια (θα τους μετακινούν συνεχώς) σε δύο ανοιχτούς χώρους διαμορφωμένους ως μεγάλους κήπους που θα στηθούν γύρω από τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό που θα λειτουργήσει φέτος ως η κεντρική οσκαρική αίθουσα. Το ύφος θα ενώνει την οσκαρική βραδιά με το πιο φιλικό «οσκαρικό γεύμα» που παραδοιακά διοργανώνεται λίγες μέρες πριν την τελετή, είναι πιο casual και φέρνει κοντά τους συνυποψηφίους. Παρουσιαστές του pre show θα είναι οι ηθοποιοί Αριαν ΝεΜπος («Hamilton») και Λιλ Ρελ Χάουρι («Bad Trip»).
Πανοραμική άποψη της ταράτσας του Μουσείου Κινηματογράφου της Ακαδημίας
4 υποψήφια τραγούδια live Κατά τη διάρκεια του 90λεπτου αυτού preshow, κι όχι ως διαλείμματα της οσκαρικής τελετής, θα δούμε και τις live εκτελέσεις 4 από τα 5 υποψηφίων οσκαρικών τραδουδιών (Fight for You από το «Judas and the Black Messiah», Hear my Voice από τη «Δίκη των 7 του Σικάγο», Io Si (Seen) από το «Η Ζωή Μπροστά Μου», Speak Now από το «One Night in Miami»). Μόνο το «Husavik» (από το «Eurovision Song Contest») αναγκαστικά θα μαγνητοσκοπηθεί στην Ισλανδία. Οι καλλιτέχνες θα τα ερμηνεύσουν στη σκηνή που θα έχει στηθεί στην ταράτσα του ολοκαίνουργιου Κινηματογραφικού Μουσείου της Ακαδημίας.
H Ρενέ Ζελβέγκερ περιμένει να χαρακτεί το όνομά της στο Οσκαρ της στο περσινό Governors Ball
«Oscars: After Dark»: ένα δίωρο after-show Με οικοδεσπότες τους Κόλμαν Ντομίνγκο («Zola») και Αντριου Ράνελς («The Prom») θα είμαστε καλεσμένοι σε αυτό που θα αντικαταστήσει φέτος το παραδοσιακό «Governors Ball» – το επίσημο γεύμα (εδώ πάλι θα έχει τη μορφή του cocktail party) για τους νικητές. Οι παρουσιαστές θα πλησιάσουν λοιπόν τους οσκαρικούς νικητές που θα χαράζουν το όνομά τους στο Οσκαρ τους και θα παίρνουν μερικές έξτρα συνεντεύξεις και δηλώσεις από αυτούς.
O Tόμας Βίντερμπεργκ και η ομάδα του «Another Round» είναι ήδη στο Λος Αντζελες
«Bring Your Movie Love»: τι σημαίνει αυτό για την κυρίως τελετή; Η 3ωρη τελετή απονομής των 23 βραβείων και των 2 τιμητικών Οσκαρ θα έχει «τη μορφή ταινίας». Αυτός είναι ο στόχος του Σόντερμπεργκ που θα την κινηματογραφεί με σινεμασκόπ κάμερες, αλλά και κάμερες στο χέρι (πάνω από τους ώμους των παρευρισκομένων) με τη φιλοδοξία να δώσει την αίσθηση και την ενέργεια όχι τηλεοπτικού event, αλλά σινεμά. Ο Σόντερμπεργκ δήλωσε ότι θέλει η τελετή να έχει «αφήγημα» φέτος, όπως κι επίσης «χαρακτήρες, ήρωες» και να πιάσει τον κάθε θεατή συναισθηματικά. Για αυτό και οι υποψήφιοι έχουν πάρει μέμο: όχι λίστες ονομάτων στις ευχαριστίες, πείτε μία προσωπική ιστορία, «bring your movie love» στη σκηνή. Για αυτό και θα τους δοθεί περισσότερος χρόνος. Mάλιστα, ο Σόντερμπεργκ είπε ότι θα προσπαθήσει να μοντάρει και κάποιες ατάκες των νικητών στη ροή της τελετής, για να συνεχίζεται η συναισθηματική λογική του «αφηγήματος». Δεν νομιζουμε ότι θα κρατήσει μόνο 3 ώρες αυτή η τελετή….
Aντιθέτως, ο 84χρονος Σερ Αντονι Χόπκινς το έχει ξεκαθαρίσει: θα μείνει στο σπίτι του στην Ουαλία
Παρόντες υποψήφιοι και Zoom εξαιρέσεις Ξέρουμε ότι η Κάρεϊ Μάλιγκαν παρουσίασε πριν μια εβδομάδα το Saturday Night Live που σημαίνει ότι ήρθε στην Αμερική με μπροστά της τις 15 μέρες καραντίνας, ώστε να παραστεί στην οσκαρική τελετή. Η σκηνοθέτης του «Promsing Young Woman», Εμεραλντ Φένελ είναι επίσης στο Λος Αντζελες σε καραντίνα. Το ίδιο και ο Τόμας Βίντερμπεργκ και η ομάδα του «Another Round». Η Γκλεν Κλόουζ επίσης δεσμεύτηκε να πετάξει από τη φάρμα της στη Μοντάνα και να είναι παρούσα. Μην περιμένετε να δείτε όμως τον Αντονι Χόπκινς: δεν θα φύγει από το σπίτι του στην Ουαλία, οπότε εκείνος θα αποτελέσει ένα παράδειγμα Zoom σύνδεσης («μόνο αν κερδίσει, αλλά μπορεί και να μην μπορέσει να δει τον ευχαριστήριο λόγο του» είπε κρυπτικά ο Σόντερμπεργκ, κάτι που δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς).
Θα στηθούν γύρω στα 15 Oscar hubs στον κόσμο: Γνωρίζαμε ότι οι παραγωγοί θα στήσουν οσκαρικά στούντιο σε Λονδίνο και Παρίσι, αλλά τώρα καταλαβαίνουμε ότι θα είναι πολλά περισσότερα σε διάφορες γωνιές Αμερικής, Ευρώπης και ίσως και στον υπόλοιπο κόσμο που υποψήφιοι αδυνατούν να ταξιδέψουν. Το μόνο που έχει γίνει γνωστό μέχρι στιγμής είναι το σημείο συνάντησης στο Λονδίνο: το BFI Southbank Theater
Οι τελικές προβλέψεις μίας απρόβλεπτης χρονιάς
Όπως διαβάζουμε στο flix.gr, καθώς η τελετή απονομής σπρώχτηκε δύο μήνες πίσω, ταινίες που κυκλοφόρησαν μέχρι και το Φεβρουάριο του 2021 μπορούσαν να διεκδικήσουν το Οσκαρ τους φέτος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μία πολύ περίεργη φουρνιά: ταινίες που έκαναν πρεμιέρα σε φεστιβάλ του 2019, με ταινίες που κυκλοφόρησαν σε πλατφόρμες το 2020 και 2021, όλες μαζί βρίσκονται ισάξια αντιμέτωπες στην οσκαρική κούρσα. Για παράδειγμα: το «Sound of Metal» ξεκίνησε τη διθυραμβική του πορεία στο Τορόντο το 2019, το «Promising Young Woman» στο Sundance, τον Ιανουάριο του 2020, το «Nomadland» στη Βενετία τον Αύγουστο του 2020, το φαβορί στο animation «Soul» τα Χρστούγεννα του 2020, ενώ το φθινόπωρο του 2020 το «Another Round» είχε ήδη σαρώσει τα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παρόλο που οι κριτικές ενώσεις ψήφισαν τα βραβεία τους κανονικά, τα μεγάλα κινηματογραφικά βραβεία (Χρυσές Σφαίρες, SAG, BAFTA) πραγματοποιήθηκαν επίσης (με όποιο τρόπο μπορούσαν – από καθαρόαιμα on line τελετές απονομής, μέχρι μία μίξη Zoom και φυσικής παρουσίας), στη συνείδηση του κοινού, τα Οσκαρ φέτος δεν έχουν γράψει. Είναι «Τα Αόρατα Οσκαρ»: η πλειοψηφία των θεατών δεν γνωρίζει τις φετινές υποψήφιες ταινίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν, μελετήσαμε την οσκαρική κούρσα και, λίγο πριν το φινάλε της με την 93η Τελετή Απονομής των Βραβείων Οσκαρ, αυτή την Κυριακή 25 Απριλίου, δίνουμε τα δικά μας προγνωστικά.
Ποιοι θα κερδίσουν, ποιοι μπορεί να φέρουν την ανατροπή, ποιοι θα έπρεπε να κερδίσουν;
ΟΣΚΑΡ KAΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Ποιος θα κερδίσει: To «Nomadland» της Κλόι Ζάο. Χθες σάρωσε και στα Independent Spirit Awards, συγκεντρώνοντας από τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία, μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες και τα BAFTA …227 βραβεία (!) για την ομάδα της Κλόι Ζάο – πολλά από αυτά προσωπικά (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μοντέζ, παραγωγός της ταινίας). Φέτος είναι η χρονιά της.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: Είναι μία από τις πιο σίγουρες κατηγορίες φέτος, αλλά ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει με την Ακαδημία. Αν κάποιος μπορούσε να κάνει την έκπληξη θα ήταν ο Ααρον Σόρκιν με τη «Δίκη των 7 του Σικάγου» λόγω πολιτικής επικαιρότητας. Το θεωρούμε πολύ χλωμό όμως.
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: To «Nomadland» της Κλόι Ζάο. «Ηome is it just a word, or something you carry with you?» λέει ένας στίχος του Μόρισεϊ, τατουάζ στο μπράτσο μιας νομάδας στην ταινία. Και για κάποιο λόγο, φέτος που κλειδωθήκαμε στα σπίτια μας, μία ταινία που εξετάζει, τόσο εγκεφαλικά, κινηματογραφικά, ευαίσθητα και ψιθυριστά, τι καθιστά το σπίτι σου έχει πολύ βαθύτερη σημασία.
OΣΚΑΡ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
Ποιος θα κερδίσει: Η Κλόι Ζάο για το «Nomadland». Εχει κερδίσει τα πάντα φέτος: Χρυσή Σφαίρα, BAFTA, Indies και 55 ακόμα βραβεία σκηνοθεσίας στις κριτικές ενώσεις της Αμερικής.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: Μάλλον κανείς. Αλλά αν γινόταν μια συγκλονιστική ανατροπή θα θέλαμε να ήταν ο Τόμας Βίντεμπεργκ για το «Αnother Round». Μόνο υπόκλιση στον Δανό σκηνοθέτη που πιάνει έτσι, σαν να μην τρέχει τίποτα, κάτι παραπάνω από την κρίση μέσης ηλικίας: Τη χαρά και τη λύπη. Τον σκοπό και το άσκοπο. Το σφυγμό και το θάνατο. Τις μικροστιγμές των τεράστιων τίποτα της ζωής μας – τις φώτισε και τις αέρισε και τις παρουσίασε, έτσι όπως αιωρείται και κάθεται η σκόνη στα πράγματα, τις σχέσεις μας, τον καθρέφτη μας.
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Η Κλόι Ζάο για το «Nomadland». Δικαιωματικά, το Οσκαρ θα πάει στην 39χρονη Κινέζα σκηνοθέτη που θα είναι η δεύτερη μόλις γυναίκα που κερδίζει στην κατηγορία σκηνοθεσίας (μετά την Κάθριν Μπίγκελοου και το «Hurt Locker») και η πρώτη ασιάτης γυναίκα. Αλλά το θέμα δεν είναι κοινωνικοπολιτικό: έκανε την ταινία της χρονιάς. Με φοβερό βλέμμα, ευαισθησία και τόλμη υπέγραψε καθαρόαιμο σινεμά.
OΣΚΑΡ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
Ποιος θα κερδίσει: Ο Ααρον Σόρκιν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου». Κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα στην αντίστοιχη κατηγορία, αλλά πάνω από όλα, με τα κοφτερά σενάριά του (από το «Ζήτημα Τιμής» μέχρι το «West Wing»), είναι ο πολιτικός ανατόμος μιας χώρας που πρόσφατα πέρασε εκλογές, εισβολές στο Καπιτώλιο και #blacklvesmatter εξεγέρσεις. Αν κάτι κερδίσει ο Σόρκιν, θα είναι το σενάριο.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: H Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman». Αν ο Σόρκιν αποτελεί την «παραδοσιακή» ψήφο, η Φένελ εκπροσωπεί τη νέα γενιά ψηφοφόρων που θέλουν το σινεμά τους φρέσκο, προκλητικό, ανατρεπτικό. Πρόσφατες νίκες στα Critics Awards, τα BAFTA και τα Indies, αλλά πάνω από όλα, με την ψήφο της Ενωσης Αμερικανών Σεναριογράφων στο τσεπάκι, αυτή θα είναι η έκπληξη της βραδιάς.
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Το «Another Round» του Τόμας Βίντεμπεργκ. Αλλά δεν είναι καν υποψήφιο.
OΣΚΑΡ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
Ποιος θα κερδίσει: Η Κλόι Ζάο για το «Nomadland». Νομίζουμε ότι στη φόρα της βραδιάς, η 39χρονη δημιουργός (που έκανε η ίδια την σεναριακή μεταφορά του ερευνητικού βιβλίου της δημοσιογράφου Τζέσικα Μπρούντερ «Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century», 2017) θα είναι η νικήτρια.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: Οι Φλόριαν Ζέλερ και Κρίστοφερ Χάμπτον για το «The Father». Το σενάριο είναι βασισμένο στο θεατρικό έργο που έγραψε ο Φλόριαν Ζέλερ το 2012 το «Le Père». Mπορεί ο Ζέλερ να βρίσκεται φέτος πρώτη φορά υποψήφιος, αλλά ήξερε με ποιον θα συνεργαζόταν στο σενάριο. Ο Κριστοφερ Χάμπτον είναι ο οσκαρικός σεναριογράφος των «Επικίδυνων Σχέσεων» (του Στίβεν Φρίαρς), την ταινία με την οποία πρωτοβρέθηκε στα Οscars το 1989 (κερδίζοντας το βραβείο). Από τότε ξαναβρέθηκε υποψήφιος άλλες μία φορά: για την «Εξιλέωση» (Atonement) το 2008. Για να δούμε αν θα κερδίσει φέτος, 32 χρόνια μετά την πρώτη του φορά!
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Ο Τσάρλι Κάουφμαν για το «I’m Thinking of Ending Things». Αγνοήθηκε από τα Οσκαρ, αλλά κανείς ακόμα δεν μπορεί να το αμφισβητήσει: ο Κάουφμαν προχωρά τα σενάρια στο σινεμά με έναν τρόπο που δεν μπορεί κανείς να ακολουθήσει.
OΣΚΑΡ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Ποιος θα κερδίσει: O Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς για το «Nomadland» της Κλόι Ζάο. Το φαβορί λογικά. Mπορεί να είναι η πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ, αλλά κέρδισε το Νational Board of Review, το BAFTA κι 23 βραβεία κριτικών ενώσεων.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: O Ερικ Μέσερσμιντ για το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ. Πέραν του ότι ο Μέσερσμιντ κέρδισε και το βραβείο της Ενωσης των Aμερικανών Διευθυντών Φωτογραφίας (βέβαια, εκεί παίζει ότι ο Ρίτσαρντς δεν είναι μέλος ακόμα), η αστραφτερή ασπρόμαυρη φωτογραφία του στο «Mank» είναι συγκλονιστική. Χρησιμοποιεί το φως λαμπερά όταν το σενάριο σε θέλει να πιστέψεις τον χολιγουντιανό μύθο και το βάζει να καίγεται όταν μπαίνει από τα παράθυρα μιας παρακμιακής πραγματικότητας.
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Θα θέλαμε να κερδίσει ο Φαίδων Παπαμιχαήλ για το πόσο αριστοτεχνικά αποτύπωσε ένα δικαστικό δράμα δωματίου στη «Δίκη των 7 του Σικάγου». Ομως αυτός που πρέπει να κερδίσει είναι ο Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς για το «Nomadland» της Κλόι Ζάο. Δεν είναι συμπτωματικό ότι είναι ο μοναδικός φωτογράφος που συνεργάζεται η Ζάο. Εχουν κάνει μαζί όλες της τις ταινίες, από το «Songs My Brothers Taught Me» (2015) και το Rider (2017) μέχρι το «Nomadland» τώρα. Μιλούν την ίδια γλώσσα. Αν βραβεύσεις τη Ζάο, πρέπει να βραβεύσεις και τον Ρίτσαρντς. Κατά πολύ υπεύθυνος για τη γοητεία της ταινίας – ο τρόπος που η κάμερά του πλησιάζει τα πρόσωπα και τις ιστορίες τους και μετά ανοίγει τα πλάνα του στην αμερικανική απεραντοσύνη, τα τοπία, τη φύση είναι εντελώς συμβολικός. Δεν υπάρχει «δίδαγμα», η κιν/κη εικόνα μιλάει ηχηρά και τα λέει όλα.
OΣΚΑΡ Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ
Ποια θα κερδίσει: Η Κάρεϊ Μάλιγκαν για το «Promising Young Woman» της Εμεραλντ Φένελ. Στην πιο απρόβλεπτη κατηγορία της βραδιάς, βάζουμε τις μάρκες μας στο… ροζ. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία σιγουριά, τα βραβεία έχουν εδώ μοιραστεί. Στην αρχή της κούρσας, στο Φεστιβάλ Βενετίας, το φαβορί ήταν η Βανέσα Κίρμπι για το «Pieces of a Woman». Μετά πήρε προβάδισμα η Μάλιγκαν. Μετά ανέτρεψε τα πάντα η Αντρα Ντέι κερδίζοντας τη Χρυσή Σφαίρα για το «The United States vs. Billie Holiday». Μετά η Βαϊόλα Ντέιβις μάς θύμισε ποια είναι η ερμηνευτική βασίλισσα των τελευταίων ετών, κερδίζοντας το πολύ καθοριστκό SAG. Ποντάρουμε στην Κάρεϊ Μάλιγκαν γιατί τσαλακώθηκε, έσπασε λίγο τη ερμηνευτική της φόρμα με κάτι κατάμαυρο, προκλητικό και φρέσκο.
Ποια μπορεί να κάνει την ανατροπή: Εννοείται η η Βαϊόλα Ντέιβις για το «Ma Rainey’s Black Bottom» του Τζορτζ Σι Γουλφ To Bραβείο του Σωματείου των Ηθοποιών (SAG Award) είναι συνήθως αρκετή ένδειξη προτίμησης (και) της Ακαδημίας. Επίσης, να θυμηθούμε και την #BlackLivesMatter πολτική διάσταση της ταινίας, καθώς η θρυλική ηρωίδα της πέρασε στην αθανασία ως η πρώτη μαύρη τραγουδίστρια των μπλουζ που ηχογράφησε και πάλεψε για τα δικαιώματά της.
Ποια θα έπρεπε να κερδίσει: Η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland» της Κλόι Ζάο. Αν υπήρχαν δίκαια βραβεία, η ΜακΝτόρμαντ θα έπρεπε να τα σαρώσει όλα για αυτή της την ερμηνεία. Ομως το ότι κέρδισε πρόσφατα για τις «3 Πινακίδες» την έχει αφήσει πίσω στην κούρσα φέτος. Κρίμα. Αυτό που κάνει στο «Nomadland» είναι συγκλονιστικό. Πολύ δύσκολο και πολύ μελετημένο – ενώ φαίνεται απλό. Η ερμηνεία της είναι βουβή. «Ακούει» τους αληθινούς νομάδες και τις ιστορίες τους. Με σεβασμό, ενσυναίσθηση, συμπόνοια. Αλλά καμία λύπηση. Η σωματική και συναισθηματική ερμηνεία της είναι μαγική. Αν μοιραστούν οι ψήφοι και γίνει η ίδια ανατροπή και με τα BAFTA, μπορεί να ακούσουμε το όνομά της.
ΟΣΚΑΡ Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ
Ποιος θα κερδίσει: Ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν για το «Ma Rainey’s Black Bottom» του Τζορτζ Σι Γουλφ. Εξαιρετικός, έτσι κι αλλιώς, ερμηνευτής, αλλά και με τη συγκυρία του πρώιμου θανάτου του, ο Μπόουζμαν έχει τη σίγουρη, άξια, και συναισθηματική ψήφο όλων. Χρυσή Σφαίρα, SAG, 45 ακόμα βραβεία κριτικών ενώσεω, οπότε ναι, εκτός μεγάλης ανατροπής, σίγουρο και το Οσκαρ.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: Ο Ριζ Αχμέντ για το «Sound of Metal» του Ντάριους Μάρντερ. Wild card, θα μας πείτε. Ναι, σίγουρα. Αλλά εκτός του ότι χθες η ταινία σάρωσε στα Independent Spirit Awards, ο Αχμέντ έχει έντονη κινητικότητα σε βιντεοσυνεντεύξεις του με συναδέλφους: κι ο περσινός οσκαρικός νικητής της κατηγορίας Χοακίν Φίνιξ βγήκε να τον στηρίξει και η Κέιτ Μπλάνσετ. Λες;
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Ο Αντονι Χόπκινς για το «The Father» του Φλόριαν Ζέλερ. O 84χρονος οσκαρικός ηθοποιός έκανε την έκπληξη κερδίζοντας το BAFTA, όμως άλλο η Ευρώπη, άλλο η Αμερική. Δεν έχει στα αλήθεια τίποτα να αποδείξει κερδίζοντας μία ακόμα οσκαρική υποψηφιότητα (την 6η της καριέρας του – έχει κερδίσει μόνο την πρώτη φορά με τη «Σιωπή των Αμνών») ή ένα ακόμα αγαλματάκι. Ομως, στο ρόλο ενός ηλικιωμένου άντρα με Αλτσχάιμερ, είναι για ακόμα μία φορά συγκλονιστικός. Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας παραδίδει masterclass ηθοποιίας.
[Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει, αλλά δεν είναι καν υποψήφιος: ο Μαντς Μίκελσεν για το «Another Round». Ξέραμε χρόνια τώρα πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, αλλά που έκρυβε αυτή τη βαθιά μελαγχολία –μεσήλικης κρίσης και παιδικού παράπονου;]
OΣΚΑΡ Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ
Ποια θα κερδίσει: Η Γιουν Γιου-τζουνγκ για το «Minari» του Λι Αϊζακ Τσανκ. Η 74χρονη Κορεάτισα είναι το φαβορί, μετά την κυριαρχία της στα SAG, το Νational Board of Review, το βραβείο των κριτικών της Νέας Υόρκης, τα BAFTA και τα βραβεία 45 ακόμα κριτικών ενώσεων. Η πρώτη ηθοποιός από την Ν. Κορέα που είναι υποψήφια για Οσκαρ στην ιστορία του θεσμού (κι όπως δηλώνει στις συνεντεύξεις της νιώθει σαν «Ολυμπιονίκης»)
Ποια μπορεί να κάνει την ανατροπή: Η Μαρία Μπακαλόβα για το «Borat Subsequent Moviefilm» του Τζέισον Γουόλινερ. Η ανακάλυψη του Σάσα Μπάρον Κοέν, η 25χρονη ηθοποιός από τη Βουλγαρία, ζει φέτος το χολιγουντιανό όνειρο, μετά την επιτυχία του σίκουελ του Borat. Αρχικά, είχε και τη φόρα της σίγουρης νικήτριας της κατηγορίας, κερδίζοντας 26 βραβεία κριτικών ενώσεων. Πάντως έχει ήδη γράψει ιστορία: Eίναι η πρώτη ηθοποιός από τη Βουλγαρία που βρέθηκε υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα, Οσκαρ, SAG, BAFTA.
Ποια θα έπρεπε να κερδίσει: H Σαρλίζ Σουάνκι, η ερασιτέχνης «Σουάνκι» του Nomadland. Δεν είναι καν υποψήφια, αλλά η ερμηνεία της είναι καθοριστική για την ταινία. Την ταινία της χρονιάς.
ΟΣΚΑΡ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ
Ποιος θα κερδίσει: Ο Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah» του Σακα Κινγκ. Ο 32χρονος Λονδρέζος (με καταγωγή από τη Νιγηρία) πρωταγωνιστής έχει ήδη κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα, το SAG, το BAFTA και 16 ακόμα βραβεία κριτικών ενώσεων. Μοιάζει με σίγουρο στοίχημα.
Ποιος μπορεί να κάνει την ανατροπή: Ο Σάσα Μπάρον Κοέν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου» του Ααρον Σόρκιν. Είναι εξαιρετικός σ’ έναν απρόβλεπτο για όσα μάς έχει συνηθίσει ρόλο. Και πάλι: το γεγονός ότι η τελική ψηφοφορία των μελών της Ακαδημίας συνέπεσε πολιτικά με μία επικαιρότητα που αφορά κατά πολύ τους Αμερικανούς, μπορεί να παίξει ρόλο στα αποτελέσματα.
Ποιος θα έπρεπε να κερδίσει: Το αουτσάιντερ: ο Πολ Ράκι για το «Sound of Metal» του Ντάριους Μάρντερ. Θα ήταν ένα πραγματικά πρωτότυπο Οσκαρ, για την αξιόλογη σοβαρή ερμηνεία ενός ηθοποιού που δεν ξεπέρασε ποτέ τη φήμη του καρατερίστα, παρόλο που εργάζεται από τα 70ς. Αν τα Οσκαρ αντιπροσωπεύουν τον μύθο του αμερικανικού ονείρου, με κάτι τέτοιες ανατροπές θα τον επιβεβαίωναν.