Όποιος δεν τον γνωρίζει, δεν μπορεί να το φανταστεί. Δεν χωράει στο μυαλό κανενός πως ένας από τους πιο γνωστούς και φτασμένους δικηγόρους και Δρ. Εγκληματολογίας της Αθήνας, μπορεί εκτός της αίθουσας και χωρίς τα κοστούμια και την επαγγελματική του τσάντα, να είναι ένας από τους πιο δυνατούς ροκάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Ας ξανά συστηθούμε λοιπόν με τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου!
Το πρωί, μιλάμε με έναν δικηγόρο και το απόγευμα ή βράδυ, μιλάμε με έναν γνήσιο ροκά, ο οποίος αφιερώνει όλο τον ελεύθερο χρόνο του για να γράψει ένα μοναδικό βιβλίο που αποτυπώνει με λεπτομέρειες και με τις γνώσεις του ως Δρ Εκληματολογίας, το πως έφυγαν από την ζωή 29 κορυφαίοι ροκ σταρ του πλανήτη. Μέσα από το βιβλίο του DEAD ROCKERS SOCIETY που στα ελληνικά αποδίδεται ως «η λέσχη των νεκρών ρόκ», μας φέρνει πιο κοντά με τους θρυλικούς ήρωες οι οποίοι μεγάλωσαν ολόκληρες γενιές. Ο συγγραφέας γράφει για τις προσωπικές στιγμές και τα γεγονότα που προηγήθηκαν ή οδήγησαν στο θάνατο τους 29 διάσημους ροκ σταρ της παγκόσμιας σκηνής. Φέρνει στο φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες από τις ζωές των θανόντων και κάνει την δική του ανάλυση και εξήγηση των γεγονότων, έτσι ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι συνέβη εκείνη την εποχή.
Το μικρόβιο της ροκ μουσικής για εκείνον μπήκε στην Πέμπτη δημοτικού και δε βγήκε ποτέ από πάνω του και ίσως, έτσι όπως λένε πολύ δικοί του άνθρωποι, αυτό το μικρόβιο, θα υπάρχει μέχρι και την τελευταία ανάσα της ζωής του. Ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου, σήμερα έχει πάνω από 6.000 κομμάτια στη δισκοθήκη του και το 1/3 από αυτά είναι βινύλια . Πρόκειται, για σπουδαία συλλεκτικά κομμάτια μιας άλλης εποχής, που σίγουρα θα ζήλευαν και οι καλύτεροι συλλέκτες.
Η 25ετή μαχόμενη Δικηγορία δεν τον εμπόδισε σε τίποτα να γράψει το βιβλίο που αγγίζει τις ψυχές τριών γενιών και εκατομμύρια θαυμαστών σε όλο τον κόσμο.
Όσοι αποκτήσουν το συγκεκριμένο βιβλίο και το ακουμπήσουν στο τραπεζάκι του σαλονιού τους, σίγουρα ακόμη και οι επισκέπτες έστω και τα λίγα λεπτά που θα το ξεφυλλίσουν θα νιώσουν την ανάγκη να το κρατήσουν στα χέρια τους για ώρα, να το διαβάσουν, και να δουν πίσω από τις σελίδες, από τις λέξεις και πίσω από τις σκέψεις του συγγραφέα τι κρύβεται.
Ο συγγραφέας συνηθίσει να λέει πως «στο ροκ-εν-ρολ οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ, απλώς σταματούν τις ζωντανές εμφανίσεις». Ή συνεχίζουν να εμφανίζονται και να υπάρχουν μέσα από σπάνια βιβλία όπως αυτό ή από τεράστιες χολιγουντιανές παραγωγές.
Μαζί με τις εκδόσεις δίαυλος και το Μανώλη Δεληγιαννάκη υπερέβησαν το συνηθισμένο μέγεθος των βιβλίων και έφτασαν τις 415 σελίδες γεμάτες με την ιστορία της ροκ μουσικής όπως δεν έχει γραφτεί ποτέ.
DEAD ROCKERS SOCIETY
Τον πρόλογο του βιβλίου έγραψε ο Θοδωρής Μανίκας
«Όσοι μεγαλώσαμε με τον ροκ ήχο, συνάψαμε, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, μιαν άτυπη σύμβαση με τους ήρωες που τον δημιουργούν και τον εκφράζουν. Εμείς, με τον θαυμασμό και την αφοσίωσή μας, προθυμοποιηθήκαμε να τους εξασφαλίσουμε μιαν ένδοξη καριέρα που θα υπερβαίνει τον βιολογικό τους κύκλο. Και, εκείνοι, σε ανταπόδοση, ανέλαβαν να φτιάξουν και να μας χαρίσουν το σάουντρακ για ολόκληρο τον δικό μας.
Η μουσική τους, πολλές φορές ήταν εκεί πριν γεννηθούμε και, ως μέρος της δικής τους ανειλημμένης συμβατικής υποχρέωσης, παρέμεινε πάντα δίπλα μας: στο μεγάλωμά μας, στους πρώτους μας έρωτες, στη χαρά από τις επιτυχίες και στη συντριβή από τις αποτυχίες μας, στις απώλειες σημαντικών ανθρώπων, στη γέννηση των παιδιών μας.
Από τον Lemmy ως τον John Belushi και από την Janis ως τον Roy Buchanan, ένα αντιηρωικό hall of fame, η ζωή των μελών του οποίου γίνεται συνήγορος θανάτου, ενός θανάτου που την ίδια ώρα διαμεσολαβεί για να διασώσει, μέσα από τη συλλογική μνήμη, την πρώτη ύλη που μας κρατά ζωντανούς, εμπνευσμένους και ενεργούς».
– Παναγιώτης Παπαϊωάννου, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Ποιοί ήθελαν νεκρό τον Jimmy Hendrix; Από ποιό χέρι πήρε τη μοιραία δόση η Janis Joplin; Πώς βρέθηκε νεκρός ο Felix Pappalardi από το χέρι της συζύγου του Gail Collins και τί συνέβη στην πολύκροτη δίκη; Σκότωσε πράγματι την Nancy Spungen ο Sid Vicious και ποιός τον προμήθευσε με την τελευταία του δόση, λίγες ώρες αφ’ ότου αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή, κατηγορούμενος για το θάνατό της; Ήταν ο θάνατος του Roy Buchanan μια επιμελώς συγκαλυμμένη περίπτωση κατάχρησης εξουσίας; Ψυχική νόσος ή L.S.D. πιστώνονται την εκτόξευση στο χάος της ιδιοφυίας που ονομάζεται Syd Barrett; Πώς το κύκλωμα της ηρωίνης του Λονδίνου σκότωσε τον Bon Scott και η drug culture του Hollywood τον John Belushi; Με ποιόν άνθρωπο λογόφερε στο τηλέφωνο Michael Hutchence πριν βρεθεί κρεμασμένος και τί γράφει η ιατροδικαστική έκθεση; Ποιά ήταν τα τελευταία λόγια του Phil Lynott στη μητέρα του και ποιά του Randy Rhoads στον Ozzy Osbourne πριν ανέβει στο μοιραίο ελικοφόρο «για να ξεσκάσει»; Πώς, πλήρεις ημερών, αντιμετώπισαν το αναπόφευκτο οι David Bowie, Joe Cocker και Lemmy; Ποιά φράση συνοψίζει την ουσία της ζωής κατά Warren Zevon; Και πώς όλα αυτά τα πληροφορήθηκε, τα μοιράστηκε και τα έζησε η γενιά των εφήβων του ’80, στην οποία ανήκει ο συγγραφέας;
Έγραψαν για το βιβλίο :
«Το αναφέρει και ο Θοδωρής Μανίκας στην εισαγωγή «…τα κείμενα είχαν κάτι που με συγκίνησε ιδιαιτέρως, είχαν τον συγγραφέα τους τοποθετημένο στη μέση της εκάστοτε ιστορίας, ήταν βιωματικά τε και αυτοβιογραφικά…». καλοκαιρινά μεσημέρια ‘τρέφονται’ με τέτοια αναγνώσματα- και ως γνωστόν, τα καλοκαιρινά μεσημέρια μπορεί να πιάσουν ολόκληρες ζωές.- Μαρία Μαρκουλή στο It’s my blender!
“Οι ιστορίες που, μέσα από το βιωματικό του πρίσμα, διηγείται ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου στο εξαιρετικό βιβλίο του «Dead Rockers Society», ξεπερνούν όλα όσα έχουμε διαβάσει έως σήμερα για τα παιδικά μας είδωλα” – Γιαννης Αλεξίου για το ogdoo.gr
“Είναι σαφές νομίζω που θέλει να το πάει ο ποιητής. Κι αυτή είναι η ευλογία του βιβλίου. Aπό την πρώτη σελίδα, από τον πρώτο rocker, είναι σαφές πως εδώ δεν μιλάμε για ένα βιβλίο αρχειακού τύπου. Aντίθετα, σε πιάνει από τον λαιμό το “Dead Rockers Society”, ειδικά αν κάποια στιγμή τα είπες ή ακόμη καλύτερα τα ήπιες υπό τους ήχους τους» – Σπύρος Σμυρνής για το provocateur.gr
“Με λόγο εύκαμπτο αλλά και ιδιαιτέρως ακριβή, στηριγμένο σε «πηγές», σμιλεμένο στα χρόνια των εδράνων της Νομικής και μετέπειτα της μαχόμενης δικηγορίας, αποδίδει τον παλμό της διεθνούς ροκ, των σταρ της αλλά και όσων πιστών τους ακολουθούν” – Μαρία Τσώλη, για το tovima.gr
“Εικοσιεννέα οι μακαρίτες που τιμά εδώ χρονολογικά ο ιδιαίτατος συγγραφέας. Και γράφω ιδιαίτατος, αφού η «πρωινή» του δουλειά τον θέλει εδώ και δυο δεκαετίες Δόκτορα Εγκληματολογίας παρακαλώ. Γεγονός που εμφανέστατα προσδίδει στη γραφή του κείνη την… «θανάσιμη ακριβολογία» όσον αφορά στις έως και ανατριχιαστικές περιγραφές των εκάστοτε συνθηκών της κάθε δυσβάσταχτης απώλειας”. – Χρήστος Κισατζεκιάν, για το Rock N’ Roll Monuments
“O Παπαϊωάννου συμβάλλει με μία προσωπική βιωματική ματιά, ανακαλεί τον έφηβο εαυτό του στην Αθήνα των 80s και επαναφέρει το κλίμα αυτής της παράξενης μεταβατικής εποχής. Μετά τους baby boomers αλλά πριν το ίντερνετ, τότε που ψάχναμε στα δισκάδικα με τις ώρες, περιμέναμε εναγωνίως το επόμενο τεύχος του Ποπ + Ροκ / Melody Maker / Metal Hammer, στήναμε αυτί στο ραδιόφωνο (και στο MTV). Ανατρέχω στις δικές μου αναμνήσεις αυτόματα· αυτό είναι μονόδρομος άμα τη αναγνώσει”. – Ελένη Φουντή για το MiC.gr.
Για τον συγγραφέα:
Ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου είναι μαχόμενος δικηγόρος Αθηνών και Δρ. Εγκληματολογίας, έχοντας τα τελευταία είκοσι χρόνια δημοσιεύσει βιβλία, έρευνες και άρθρα σχετικά με την Εγκληματολογία. Συμμετέχει ως ομιλητής σε επιστημονικά συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια, ενώ σε τακτική βάση καλείται να παρεμβαίνει στα media για ζητήματα που άπτονται όψεων του εγκληματικού φαινομένου και της λειτουργίας του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης.
Πριν όμως συμβούν όλα αυτά, είχε ήδη μεγαλώσει αγαπώντας, βιώνοντας και σπουδάζοντας εντατικά το ροκ, στις περισσότερες από τις εκφάνσεις του που συνδέονται με τη γενιά του, αυτήν των εφήβων της δεκαετίας του ’80. Έκανε επί σειρά ετών ραδιοφωνικές εκπομπές, μεγάλωνε και εμπλούτιζε τη δισκογραφική συλλογή του, παρακολουθούσε με προσήλωση συναυλίες, σύχναζε σε μέρη όπου υπήρχε μουσική, συνηθέστατα ροκ.
Έως και σήμερα, βιοπορίζεται σε έναν επαγγελματικό στίβο που δεν γνωρίζει δίχτυ ασφαλείας, ενώ εξακολουθεί να γράφει τη γνώμη του για επιστημονικά και μη θέματα, ασκώντας παράλληλα όλες τις παραπάνω δραστηριότητες κατά καθήκον, κατά κλίση και κατά βούληση.
Παναγιώτης Παπαϊωάννου
DEAD ROCKERS SOCIETY
πρόλογος: Θοδωρής Μανίκας
Για περισσότερες πληροφορίες
τηλ. 210 36 31 169 Μαυρομιχάλη 72-74, 10680, Αθήνα e-mail: info@diavlosbooks.
