Οι θάνατοι κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά την περίθαλψη του τμήματος επειγόντων περιστατικών είναι συνηθισμένοι, ιδιαίτερα μεταξύ των ηλικιωμένων ασθενών με συννοσηρότητες, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 4 Νοεμβρίου στο JAMA Network Open.
Επείγοντα περιστατικά
Ο Jonathan Elmer, M.D., από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την εθνική βάση δεδομένων Optum για όλες τις ηλικίες, για όλους τους πληρωτές (2010 έως 2020) για να αξιολογήσουν τη συχνότητα των θανάτων στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ή εντός ενός μήνα από μια επείγουσα επίσκεψη. Η ανάλυση περιελάμβανε 104 εκατομμύρια άτομα με 96 εκατομμύρια επείγουσες συναντήσεις.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι θάνατοι του τμήματος επειγόντων περιστατικών αντιπροσώπευαν το 11,3 τοις εκατό των συνολικών θανάτων και το 33,2 τοις εκατό όλων των αποθανόντων που επισκέφτηκαν το τμήμα επειγόντων περιστατικών εντός ενός μήνα από τον θάνατό τους. Ενώ το ποσοστό των συνολικών θανάτων σε εθνικό επίπεδο που σημειώθηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών μειώθηκε κατά 0,27 τοις εκατό ετησίως κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης, το ποσοστό που πέθαναν μέσα σε ένα μήνα από μια επίσκεψη έκτακτης ανάγκης αυξήθηκε κατά 1,2 τοις εκατό ετησίως. Οι ασθενείς με θάνατο του τμήματος επειγόντων περιστατικών ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, πιο πιθανό να είναι Λευκοί, άνδρες και όχι Ισπανόφωνοι και είχαν υψηλότερο Δείκτη Συννοσηρότητας Charlson.
«Τα ισχυρά συστήματα επείγουσας φροντίδας δεν πρέπει μόνο να προσφέρουν παρεμβάσεις που παρατείνουν τη ζωή, αλλά και να εντοπίζουν ασθενείς και οικογένειες για τις οποίες είναι απαραίτητη ή προτιμάται η φροντίδα στο τέλος της ζωής τους», γράφουν οι συγγραφείς. «Η συχνότητα με την οποία προκύπτουν αυτά τα σενάρια υποδηλώνει σημαντικό αντίκτυπο στη δημόσια υγεία από τις πολιτικές και τους πόρους για την υποστήριξη της παροχής αυτής της φροντίδας στο τμήμα επειγόντων περιστατικών».