Επίσημη πρεμιέρα έκανε η «Τζούλια» του Τάσου Ιορδανίδη στο θέατρο Άλφα.
Είναι βασισμένο στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ.
Σε σημείωμά του, ο Τάσος Ιορδανίδης έχει αναφέρει πως δύο ήταν τα στοιχήματα που έθεσαν σαν ομάδα όταν ξεκίνησαν το εγχείρημα.
«Να αποκωδικοποιήσουμε τα ζητήματα που έθεσε ο Στρίντμπεργκ στην εποχή του και να τα μεταγράψουμε- να τα μεταφέρουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, προσπαθώντας να καταθέσουμε εύστοχες αναγωγές και για τους ψυχισμούς των χαρακτήρων και για το περιβάλλον στο οποίο κινούνται και δρουν.
Ο Στρίντμπεργκ στην εισαγωγή του έργου κατέθεσε το νατουραλιστικό μανιφέστο του. Μπήκαμε στη διαδικασία να φανταστούμε πως θα ήθελε να μεταφραστούν και να κατατεθούν οι αρχές αυτού του μανιφέστου σε ένα σύγχρονο ανέβασμα. Τολμήσαμε, με θάρρος και θράσος, να προσπαθήσουμε να “γκρεμίσουμε” τον τέταρτο τοίχο που υπάρχει ανάμεσα στους θεατές και τους ερμηνευτές. Για αυτό και η δράση από την κουζίνα των υπηρετών του μεταφέρεται σε ένα θέατρο. Στο εδώ και τώρα. Με την εξέλιξη των γεγονότων να πραγματοποιείται σε πραγματικό χρόνο. Με το συγκεκριμένο κώδικα υποκριτικής. Με αυτό το δραματουργικό λόγο. Στόχος, η δημιουργία της αίσθησης ή και της ψευδαίσθησης, ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται, μπορεί και να μην ανήκουν στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης.
Εμείς χαρήκαμε πολύ και αισθανθήκαμε δημιουργικοί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των δοκιμών. Ελπίζουμε κι εσείς που θα μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, να μη μετανιώσετε για την επιλογή σας» έχει δηλώσει ο Τάσος Ιορδανίδης.
Η υπόθεση
Κάπως έτσι ξεκινά η παράσταση….
Σ’ ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων, Μάρτιος 2024.
Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο «Άμλετ».
Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες.
Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Η σκηνογράφος,ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους.
Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στο ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της.
Κι όμως, θα είναι στο θέατρο. Στο θέατρο που της ανήκει. Που ανήκει, τέλος πάντων, εδώ και χρόνια στην οικογένεια της.
Θα είναι στο θέατρο γιατί μια βραδιά σαν κι αυτή πριν από κάποια χρόνια…
Η πάλη των κοινωνικών τάξεων, οι ομοιότητες και οι διαφορές τους, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η έννοια της φιλίας, η τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, ο κοινωνικός ρατσισμός, η χρήση ουσιών, η προδοσία, ο έρωτας στη διάσταση του πόθου, η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, η βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας,
Μήπως τελικά υπάρχει και αυτό που λέμε κάρμα; Μήπως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο;
Όλα αυτά τα θέματα τίθενται κάτω από τη σκιά του υποβόσκοντος κεντρικού θέματος.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα…
Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ
Φωτογραφίες: Papadakis Press