Παρέμβαση Νίκου Ανδρουλάκη, Προέδρου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στην Ολομέλεια της Βουλής
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Δεν είχα σκοπό σήμερα να πάρω τον λόγο αλλά το μήνυμα του κ. Μητσοτάκη για την επέτειο του εγκλήματος των Τεμπών, δεν μου αφήνει κανένα περιθώριο. Πριν ένα χρόνο γράφτηκε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου. 57 συνάνθρωποί έχασαν με βίαιο κι άδικο τρόπο τη ζωή τους. Πολλοί τραυματίστηκαν βαριά.
Νωρίτερα σήμερα, οι συγγενείς των θυμάτων βρέθηκαν στο σημείο της τραγωδίας για να τελέσουν τρισάγιο και να αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη των ανθρώπων τους. Συμμεριζόμαστε τον πόνο τους, μετέχουμε στο πένθος τους και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας.
Οφείλουμε, όμως, σήμερα να κάνουμε και την αυτοκριτική μας ως πολιτεία, γιατί με ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δυστυχώς, τούς απογοητεύσαμε. Τους απογοητεύσαμε, κυρίως γιατί ως οργανωμένο κράτος δεν μπορέσαμε να εγγυηθούμε ότι 350 επιβάτες θα μπορέσουν να μετακινηθούν με ασφάλεια και χωρίς κίνδυνο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.
Δεν μπορέσαμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια τους και κυρίως το μέγιστο αγαθό της ανθρώπινης ζωής. Αντί για μια διαδρομή ρουτίνας, είχαμε μια εθνική τραγωδία.
Η κυβέρνηση, όμως, συνεχίζει να απογοητεύει με μία Εξεταστική Επιτροπή, που είναι ο ορισμός της ντροπής. Και εκεί αποδείξατε πως ό,τι απειλεί την εξουσία σας, το εκφυλίζετε με τους προπαγανδιστικούς σας μηχανισμούς.
Τα κυβερνητικά τρολ δεν δίστασαν να επιτεθούν ακόμα και στους συγγενείς των θυμάτων και ο αρμόδιος υπουργός έφτασε στο σημείο να τους υποδεικνύει πως να διαχειριστούν τον πόνο τους. Σημαντικοί μάρτυρες δεν κλήθηκαν ποτέ παρά το γεγονός ότι σας το ζήτησαν πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης. Για τον λόγο αυτό, πριν από μερικές ημέρες, όταν πια εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο για ουσιαστική διερεύνηση του εγκλήματος αποχωρήσαμε, γιατί εμείς δεν σκοπεύουμε να γίνουμε συνένοχοι σας σε αυτό το δεύτερο έγκλημα της συγκάλυψης.
Μια Εξεταστική Επιτροπή, που προτάθηκε δυστυχώς από το ΚΚΕ και προκρίθηκε από την κυβέρνηση για να αποφύγει τη δική μας πρόταση,
που βασιζόταν στο πόρισμα του Ευρωπαίου Εισαγγελέα για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, η οποία θα εξέταζε τις ποινικές ευθύνες του Υπουργού σας, του κ. Καραμανλή, και του υπουργού της προηγούμενης κυβέρνησης, του κ. Σπίρτζη, για τη μη εκτέλεση της σύμβασης 717 για την τηλεδιοίκηση. Μία σύμβαση, που ακόμα και οι εμπειρογνώμονες
που εσείς διορίσατε, παραδέχθηκαν ότι αν είχε ολοκληρωθεί, αυτή η τραγωδία δεν θα συνέβαινε ποτέ και δεν θα θρηνούσαμε θύματα.
Ο στόχος σας, λοιπόν, ήταν από την αρχή -με τρόπο συστηματικό και μεθοδικό-, να πετύχετε τη συγκάλυψη και να μη μάθουμε ποτέ τις πραγματικές αιτίες του εγκλήματος. Κάθε φορά στον βωμό της συγκάλυψης θυσιάζετε τους θεσμούς, τραυματίζετε τη δημοκρατία.
Πώς μπορεί κάποιος λογικός άνθρωπος να περιγράψει το ύφος και τα λεγόμενα του κ. Καραμανλή στην Εξεταστική Επιτροπή, λες και ήταν κατήγορος; Πείτε μου, πώς αλλιώς μπορεί να περιγράψει ένας λογικός άνθρωπος την αργοπορημένη κλήτευση του κ. Αγοραστού ως κατηγορούμενου, ο οποίος δεν απάντησε ποιου εντολές εκτελούσε
όταν μπάζωνε τον τόπο του εγκλήματος;
Από την πρώτη ημέρα της τραγωδίας και κυρίως από τότε που συστάθηκε η Εξεταστική Επιτροπή, η κυβέρνηση ακολούθησε τον δρόμο της στρεψοδικίας και της ανευθυνότητας. Έχετε τόσο πολύ εθιστεί στο να ρίχνετε την ευθύνη στους άλλους για να κάνετε διαχείριση του πολιτικού κόστους, που έχετε χάσει και τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση. Η έλλειψη της ενσυναίσθησή σας οφείλεται στην τεράστια αλαζονεία σας. Αυτή η αλαζονεία είναι που σας κάνει να περιφρονείτε αυτό το ανοιχτό τραύμα στην καρδιά και την ψυχή του ελληνικού λαού, με την τραγωδία των Τεμπών.
Ως Πολιτεία οφείλαμε να σταθούμε στις οικογένειες και τους συγγενείς των θυμάτων, ξεχωριστά στον καθένα. Οφείλαμε να σταθούμε επίσης
στους επιζήσαντες και τις οικογένειες τους. Είχαμε χρέος να μιλήσουμε ανοιχτά για την αποτυχία του κράτους να εγγυηθεί και να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή. Είχαμε χρέος να εργαστούμε συλλογικά
για να αποφύγουμε μελλοντικές τραγωδίες. Αντ’ αυτού προτιμήσατε ως κυβέρνηση να αποδείξετε με τις πράξεις σας ότι δεν σας ενδιαφέρει αυτή η προτεραιότητα, που αντιθέτως εμείς έχουμε. Ποτέ δεν ζητήσατε μια πραγματική συγγνώμη.
Ο Πρωθυπουργός σήμερα, στο μήνυμά του ανέφερε ότι «ο σεβασμός στην οδύνη απαιτεί ωριμότητα και σύνεση». Επανέλαβε με θράσος ότι το έγκλημα της 28ης Φεβρουαρίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε ανθρώπινα λάθη και πίσω από διαχρονικές ελλείψεις και παθογένειες του κράτους προσπάθησε να κρύψει τις δικές του αβελτηρίες. Επιτελικό κράτος, κ. Μητσοτάκη, σημαίνει και επιτελικές ευθύνες, δικές σας ευθύνες.
Γι’ αυτό και πρώτος υπόλογος για τη σκανδαλώδη συμπεριφορά του υπουργού σας, του κ. Καραμανλή, για τη μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων ύψους 54 δισεκατομμυρίων ευρώ, για τις συνεχείς μεταθέσεις του έργου της τηλεδιοίκησης και την παράνομη μετάταξη του σταθμάρχη, είστε εσείς.
Εδώ και ένα χρόνο προσπαθείτε να συγκαλύψετε με τρόπο μεθοδευμένο τις πραγματικές αιτίες του εγκλήματος, θέλοντας να αποφύγουν τα “γαλάζια” στελέχη τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες.
Ο κυνισμός σας δεν επουλώνει το συλλογικό τραύμα, αλλά ρίχνει αλάτι σε μια ανοιχτή πληγή. Η συμπεριφορά των στελεχών σας -μέσα και έξω από την εξεταστική επιτροπή-, προσβάλει τη μνήμη των θυμάτων,
το πένθος των συγγενών και ολόκληρη τη χώρα, που διψά και ζητά την αλήθεια.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία μου, θα ήθελα να σας θυμίσω κάτι,
που μέχρι και σήμερα παραμένει επίκαιρο. Το σύνθημα «Αλήθεια και Δικαιοσύνη» του σπουδαίου Γάλλου, δημοκράτη σοσιαλιστή και λογοτέχνη, Εμίλ Ζολά. Χωρίς αλήθεια και δικαιοσύνη δεν υπάρχει δημοκρατία, μόνο αδιαφάνεια, κυνισμός και αυταρχισμός.
Γι’ αυτό πιστεύουμε ακράδαντα ότι το να μαθαίνουμε την αλήθεια, ακόμα και όταν αυτή πονάει, το να μαθαίνουμε τι πραγματικά συνέβη
και το να γνωρίζουμε τα πραγματικά γεγονότα, είναι η βάση για κάθε απόδοση δικαιοσύνης. Αυτό είναι κατά την άποψη μας το δημοκρατικό ήθος, που εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών. Γι’ αυτό διψούν οι πολίτες εδώ και ένα χρόνο. Διψούν για αλήθεια και δικαιοσύνη.
Δεν τους φτάνουν μόνο τα συλλυπητήρια.