Είκοσι χρόνια πέρασαν από την ημέρα που η Google ανακοίνωσε την υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της, δηλαδή το Gmail, μέσω ενός δελτίο Τύπου που κάποιοι θεώρησαν ως πρωταπριλιάτικη φάρσα.
Σύμφωνα με το Euronews, το Gmail περιγραφόταν τότε ως «μια δωρεάν υπηρεσία webmail με βάση την αναζήτηση και με χωρητικότητα αποθήκευσης έως και οκτώ δισεκατομμυρίων bits πληροφοριών, που ισοδυναμεί με 500.000 σελίδες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ανά χρήστη».
Οι συνιδρυτές της εταιρείας, Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι Μπριν, ήταν γνωστοί για τις φάρσες που έκαναν και πριν από δύο δεκαετίες, η ιδέα να υπάρχει τόσο μεγάλος αποθηκευτικός χώρος για email έμοιαζε τουλάχιστον ως παράλογη.
Μια χρονιά η Google δημοσίευσε μία θέση εργασίας για ένα ερευνητικό κέντρο του Κοπέρνικου στο φεγγάρι, ενώ, μια άλλη, η εταιρεία δήλωσε ότι σχεδίαζε να αναπτύξει μια λειτουργία «ξύσε και μύρισε» στη μηχανή αναζήτησης.
Τα αστεία ήταν πάντα τόσο υπερβολικά, που ο κόσμος έμαθε να γελάει με αυτά. Κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Πέιτζ και ο Μπριν αποφάσισαν να αποκαλύψουν κάτι που κανείς δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό πριν από 20 χρόνια, την Πρωταπριλιά.
Το Gmail μπορούσε να αποθηκεύσει περίπου 13.500 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πριν ξεμείνει από χώρο, σε σύγκριση με μόλις τα 30 έως 60 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στις τότε κορυφαίες υπηρεσίες webmail, που διαχειρίζονταν η Yahoo και η Microsoft.
Εκτός από το κβαντικό άλμα στον αποθηκευτικό χώρο, το Gmail ήταν επίσης εξοπλισμένο με την τεχνολογία αναζήτησης της Google, ώστε οι χρήστες να μπορούν να ανακτήσουν γρήγορα ένα στοιχείο από ένα παλιό e-mail, μια φωτογραφία ή άλλες προσωπικές πληροφορίες που ήταν αποθηκευμένες στην υπηρεσία. Επίσης, συνέδεε αυτόματα μια σειρά από επικοινωνίες για το ίδιο θέμα, ώστε όλα να ρέουν μαζί σαν να ήταν μια ενιαία συζήτηση.
«Η αρχική πρόταση που συντάξαμε αφορούσε τα τρία ”S” -storage, search και speed (αποθήκευση, αναζήτηση, ταχύτητα)» δήλωσε η πρώην στέλεχος της Google Μαρίσα Μέγιερ, η οποία βοήθησε στον σχεδιασμό του Gmail και άλλων προϊόντων της εταιρείας, πριν γίνει αργότερα διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo.
Όλοι λοιπόν, πίστεψαν ότι ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα, αλλά δεν ίσχυε.
Το ΑΡ ήξερε ότι η Google δεν αστειευόταν με το Gmail, επειδή ένας δημοσιογράφος του ΑΡ είχε κληθεί ξαφνικά να κατέβει από το Σαν Φρανσίσκο στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Μάουντεν Βιού, στην Καλιφόρνια, για να δει κάτι που θα έκανε το ταξίδι να αξίζει τον κόπο.
Αφού έφτασε σε μια ακομα αναπτυσσόμενη εταιρική πανεπιστημιούπολη, που σύντομα θα άνθιζε σε αυτό που έγινε γνωστό ως «Googleplex», ο δημοσιογράφος του AP οδηγήθηκε σε ένα μικρό γραφείο, όπου ο Πέιτζ καθόταν μπροστά στον υπολογιστή του με ένα πονηρό χαμόγελο.
Ο Πέιτζ, τότε μόλις 31 ετών, προχώρησε στην επίδειξη των κομψά σχεδιασμένων εισερχόμενων μηνυμάτων του Gmail και έδειξε πόσο γρήγορα λειτουργούσε μέσα στο πρόγραμμα περιήγησης του Explorer της Microsoft, που έχει πλέον αποσυρθεί. Επισήμανε, ακόμη, ότι δεν υπήρχε κουμπί διαγραφής που να εμφανίζεται στο κύριο παράθυρο ελέγχου, επειδή δεν ήταν απαραίτητο, δεδομένου ότι το Gmail είχε τόσο μεγάλο αποθηκευτικό χώρο και μπορούσε να γίνει τόσο εύκολα αναζήτηση. «Νομίζω ότι αυτό θα αρέσει πολύ στον κόσμο» προέβλεψε ο Πέιτζ.