Η ομοιότητά του με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη τον έχει φέρει σε αμηχανία πολλές φορές… Γελάει με όσα του έχουν συμβεί, δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε και επιμένει στην σκληρή δουλειά για να κατακτήσει τους στόχους του…
Με πολλές δημοσιογραφικές επιτυχίες στο ενεργητικό του, καταφέρνει μετά από την καθημερινή τρέλα μιας αγχωτικής μέρας να ηρεμεί στην αγκαλιά της γυναίκας του και των δύο κοριτσιών του. «Όταν έχεις τις γυναίκες σου ευτυχισμένες, η ζωή είναι ωραία», υποστηρίζει και δεν έχει άδικο.
“Η δημοσιογραφία είναι έρωτας και η πολιτική αγάπη” είναι η απάντηση που δίνει στην Τζώρτζια Συρίζα και κάπως έτσι ο Φώτης Καρύδας αποφασίζει να μιλήσει πρώτη φορά για τη ζωή του τόσο ανοιχτά στο περιοδικό “You” που κυκλοφορεί.
Διαβάστε μέρος της συνέντευξης:
Με τη δημοσιογραφία πώς ασχολήθηκες;
Από μικρός είχα αναζητήσεις. Ασχολιόμουν με εφευρέσεις, συζητούσα με μεγαλύτερους, ήθελα να γίνω αστροφυσικός, ένας καθηγητής, όμως, μου είπε ότι θα καταλήξω καθηγητής Φυσικής στα σχολεία και μου έκοψε τα φτερά. Στα 16 μου, όταν έχασα τη μητέρα μου σε τροχαίο, ωρίμασα απότομα και αποφάσισα να αρπάξω τη ζωή από τα μαλλιά. Έμεινα μόνος με τον πατέρα μου και άρχισα να δουλεύω σερβιτόρος. Επειδή, όμως, ήμουν «βιβλιοφάγος» μια μέρα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Μια ζωή τίτλοι», του Χρήστου Πασαλάρη. Σκέφτηκα, λοιπόν, τότε να κάνω μια δουλειά που θα μου έλυνε όλες τις απορίες και τις αναζητήσεις που είχα στο κεφάλι μου. Πήγα σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ Δημοσιογραφίας, που το πλήρωνα εγώ γιατί ο πατέρας μου μού είπε: «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω», και ξεκίνησα να δουλεύω σε μια τοπική εφημερίδα στη Νέα Ιωνία χωρίς μισθό. Για να με αφήνουν, μάλιστα, να γράφω πουλούσα διαφημίσεις. Έτσι έμπλεξα με το επάγγελμα. Στα 27 μου αρρώστησε ο πατέρας μου και δυστυχώς τον έχασα κι αυτόν, έμεινα εντελώς μόνος.
Στα 22 σου στο Mega ήσουν πολεμικός ανταποκριτής;
Ναι, πήγα στον πόλεμο της Βοσνίας, έφυγα με ένα καμιόνι ανθρωπιστικής βοήθειας στο Βελιγράδι, βρήκα έναν καμεραμάν από άλλο κανάλι, τον Μάικ Αποστολάκη, που τον έπεισα να έρθει μαζί μου στην εμπόλεμη ζώνη με την υπόσχεση ότι εάν τραβάει πλάνα θα μπει το όνομά του στο Mega. Ήταν καλοκαίρι, όμως, εγώ νόμιζα ότι ήταν χειμώνας, τα είδα όλα εκεί και αντίκρισα κατάματα πολλές φορές τον θάνατο… Όταν γύρισα δεν είχα βγει καθόλου από το σπίτι μου για μία εβδομάδα και το βράδυ έβλεπα εφιάλτες. Μου φαινόταν μάταιη η ζωή έξω, εμείς μέχρι τότε ονειροβατούσαμε σε ένα συννεφάκι και δεν αντιλαμβανόμασταν τι γίνεται δίπλα μας…
Στον μεγάλο σεισμό το 1999 ήσουν ο πρώτος ρεπόρτερ που έτρεξες στη Ρικομέξ…
Ναι, πήγα και στην τετραώροφη πολυκατοικία που είχε πέσει στη Μεταμόρφωση με μια handycam, κάνοντας ωτοστόπ σε ένα παπάκι γιατί δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ο άνθρωπος με το παπάκι είχε εκστασιασθεί δίπλα μου με το ρεπορτάζ και έμεινε μέχρι το βράδυ, λειτουργώντας και εκείνος ως ρεπόρτερ.
Η αποκλειστική συνέντευξη με τον Σάββα Ξηρό πώς προέκυψε;
Παρακολουθούσα το κεφάλαιο «Τρομοκρατία» πολλά χρόνια πριν, διάβαζα προκηρύξεις, όταν βγήκε η 17 Νοέμβρη στη δημοσιότητα ασχολήθηκα με όλα αυτά τα πρόσωπα χωρίς να μου το έχει αναθέσει το κανάλι. Μάλιστα, τις πρώτες συνεντεύξεις τους τις ανέβασα σε ένα ιντερνετικό site που είχα τότε, το eidisi.tv Έκανα συνέντευξη στον Σάββα Ξηρό, στην Αλίθια Ρομέρο Κορτές και στην Κλειώ Ξηρού, την αδελφή του.
