Η δημοσιογράφος και διευθύντρια της εβδομαδιαίας τοπικής εφημερίδας «ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ», Έφη Φιλιποππούλου επιχειρεί μια «δημοτική ανασκόπηση» στη Γλυφάδα των τελευταίων 40 ετών.
Όπως γράφει στο noupou.gr η Έφη Φιλιποππούλου:
Παρακολουθώντας τα δημοτικά δρώμενα της Γλυφάδας συναντά κανείς το εξής παράδοξο.
Δήμαρχοι ήταν κυρίως γιατροί ή δικηγόροι και σπάνια άνθρωποι με άλλα επαγγέλματα ή οπτική ηγούνταν δημοτικών παρατάξεων. Στις αρχές, κυριαρχούσαν πολύ τα χρίσματα, ενώ σήμερα κυριαρχεί η ταμπέλα του ανεξάρτητου και ακομμάτιστου που όμως έχει στην φαρέτρα του ψηφοδελτίου του μια βεντάλια πολιτικών αφετηριών και θέσεων.
Με την πλειοψηφία των δημοτών να είναι δεξιών πεποιθήσεων, Δήμαρχος εκλεγόταν από την αντίπαλη παράταξη.
Δυστυχώς, η Γλυφάδα είχε μια γλυκιά κατάρα, να την αγαπούν εφήμερα οι πολιτικοί της και να ταλαιπωρούν το λαό της. Έναν λαό που διψούσε για λύτρωση και για ευημερία και που δε συγχωρούσε την κοροϊδία τιμωρώντας παραδειγματικά με την πρώτη ευκαιρία.
Η Γλυφάδα είχε Δήμαρχο τον Ανδρέα Σούφη, γιατρό στο επάγγελμα και αριστερών αποκλίσεων. Σε μια στιγμή, τρία στελέχη της παράταξης Σούφη έφυγαν και προσχώρησαν στην παράταξη του Θεόδωρου Σπονδυλίδη. Πρόκειται για τους Παναγιώτη Γιάχο, Άννα Σάκκου και Νικηφόρο Τσαρούχα.
Η μεταγραφή αυτή, έκανε ισχυρό τον Θεόδωρο Σπονδυλίδη και τον κράτησε 12 χρόνια – μη συνεχόμενα – δήμαρχο. Επάνω στην ισχύ του Θεόδωρου Σπονδυλίδη ήρθαν αστάθμητοι παράγοντες που προκάλεσαν την πτώση του. Μιλάμε για το θάνατο του αρχηγού της αντιπολίτευσης Παναγιώτη Λάσκαρη σε πολύ πρόωρη ηλικία και τον ερχομό στην εξουσία της δεξιάς του Στέλιου Λανδράκη.
Έτσι στις εκλογές του 1999, ο Στέλιος Λανδράκης έγινε Δήμαρχος και άρχισε μια νέα περίοδος για το Δήμο Γλυφάδας.
Στις επόμενες εκλογές, ο Στέλιος Λανδράκης έχασε και δήμαρχος έγινε ο Στέλιος Σφακιανάκης, γιατρός και αυτός.
Η θητεία του δεν κράτησε πολύ και διάδοχος του έγινε ο Γιάννης Θεοδωρόπουλος, που ούτε και αυτός μακροημέρευσε.
Τον διαδέχθηκε το 2010 ο Κώστας Κόκκορης, ο άνθρωπος που θήτευσε το μικρότερο χρονικό διάστημα στο Δήμο καθώς η θητεία του συνέπεσε με τον Καλλικράτη και τις αλλαγές στην Αυτοδιοίκηση με κυριότερη αυτή του χρόνου των δημοτικών αρχών.
Μα είτε λίγος είτε πολύς, ο χρόνος ήταν αρκετός για να περάσει κι αυτό στην ιστορία και να τον διαδεχτεί ο σημερινός δήμαρχος Γιώργος Παπανικολάου, ο οποίος θέλησε να δείξει πως γίνεται να μακροημερεύσει ένα δήμαρχος, με αποτέλεσμα να είναι ο πρώτος πολίτης του Δήμου για 3η συνεχόμενη θητεία από το 2014.
Για να φτάσουμε και στα δικά μας, παλαιότερα κάθε παράταξη είχε και την εφημερίδα της. Έτσι κυκλοφορούσαν στην Γλυφάδα πάρα πολλές εφημερίδες που δε κάλυπταν όμως τις απαιτήσεις των δημοτών.
Το κενό αυτό, ήρθε να το καλύψει ο «ΠΑΛΜΟΣ» που εκδόθηκε τον Μάιο του 1992 και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κυριαρχεί στις προτιμήσεις των αναγνωστών. Κατά αυτό τον τρόπο μπήκαν τα πράγματα σε μια σειρά και η Γλυφάδα σε μια οριστική διευθέτηση με την ενημέρωσης της.
Έφυγαν από μέσα, ως δια μαγείας, όλοι οι τυχάρπαστοι δημοσιογράφοι και ήρθαν αυτοί που ασκούσαν με ευσυνειδησία αυτό το λειτούργημα. Η περίοδος της αναμπουμπούλας τέλειωσε και ήρθε η περίοδος της δημιουργίας. Οι κάτοικοι πλέον ενημερώνονται όπως πρέπει και όχι σύμφωνα με τη θέληση ορισμένων.
Η Γλυφάδα πλέον είναι περήφανη για τον τύπο της.
Έτσι κύλησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια στη Γλυφάδα και όσοι δεν τα έχουν ζήσει, είχαν την ευκαιρία με τη σύντομη αυτή ανασκόπηση να τα μάθουν και όσοι τα έχουν ζήσει ή τα ξέρουν, είχαν την ευκαιρία να τα θυμηθούν και να τα αναμοχλεύσουν.