Η πρόοδος στην τεχνολογία της υγείας των ματιών επαναπροσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο οι δικαιούχοι θα έχουν πρόσβαση στην οφθαλμική φροντίδα των τελευταίων χρόνων και οι διαχειριστές μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη των αναδυόμενων τεχνολογιών όρασης, συμπεριλαμβανομένης της γονιδιακής θεραπείας, των φαρμάκων παρατεταμένης αποδέσμευσης και της απομακρυσμένης παρακολούθησης, που έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν την υγεία αποτελέσματα, αυξάνουν την άνεση των ασθενών και μειώνουν το κόστος.
Γονιδιακές θεραπείες
Η ιατρική συνεχίζει να προοδεύει με νέες θεραπείες, νέες διαδικασίες, νέες θεραπείες και νέα φάρμακα. Αν και αυτές οι εξελίξεις είναι συχνά πολύ αποτελεσματικές συλλογικά, σημαίνουν επίσης πρόσθετη εργασία για ασθενείς και γιατρούς. Αυτή η αυξημένη εργασία αναφέρεται τώρα ως “φόρτωση θεραπείας” ή πόση δουλειά απαιτείται για να βελτιωθείτε. Οι γονιδιακές θεραπείες θα μπορούσαν δυνητικά να μεταμορφώσουν το φορτίο θεραπείας των αγγειακών εκφυλισμών του αμφιβληστροειδούς, συμπεριλαμβανομένης της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, οι κύριες αιτίες τύφλωσης στους ενήλικες. Αυτές οι ασθένειες αντιμετωπίζονται επί του παρόντος με περιοδικές ενέσεις στο μάτι με ένα μόριο που ονομάζεται αναστολέας του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (Anti-VEGF).
Αυτό το μόριο καθυστερεί τον σχηματισμό μη φυσιολογικών αιμοφόρων αγγείων, τα οποία διαρρέουν υγρό και αίμα που υποβαθμίζουν τη λειτουργία του αμφιβληστροειδούς και οδηγούν σε απώλεια όρασης. Αυτή η θεραπεία είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, αλλά επειδή απαιτεί συνεχείς ενέσεις, το θεραπευτικό βάρος για τους ασθενείς, τους γιατρούς και την κοινωνία είναι υψηλό. Μέσω κλινικών δοκιμών, οι επιστήμονες καλλιεργούν ένα γονίδιο που θα επέτρεπε στον αμφιβληστροειδή να φτιάξει το δικό του Anti-VEGF με μία μόνο ένεση. Αυτή η θεραπεία της δυνητικά τυφλωτικής αγγειακής νόσου του αμφιβληστροειδούς θα ήταν λιγότερο επεμβατική, πιο βολική και πιο οικονομική από την τρέχουσα χρήση πολλαπλών, μηνιαίων ενέσεων.
Φάρμακα παρατεταμένης αποδέσμευσης
Η αντιμετώπιση του γλαυκώματος με πολλαπλές σταγόνες είναι ένα άλλο παράδειγμα κατάστασης με υψηλή επιβάρυνση της θεραπείας. Μια κοινή πρακτική για τη θεραπεία του γλαυκώματος περιλαμβάνει οφθαλμικές σταγόνες που οι ασθενείς χορηγούν μόνοι τους. Ωστόσο, οι τοπικές θεραπείες μπορεί να είναι προβληματικές στη διαχείριση του γλαυκώματος λόγω κακής συμμόρφωσης του ασθενούς λόγω παραγόντων όπως το κόστος φαρμακευτικής αγωγής, η λήθη, η περιορισμένη επιδεξιότητα των χειρών ή παρενέργειες όπως τσούξιμο, κάψιμο ή δακρύρροια. Ευτυχώς, αυτά τα εμπόδια θα μπορούσαν ενδεχομένως να μετριαστούν με θεραπείες παρατεταμένης αποδέσμευσης. Για παράδειγμα, η FDA ενέκρινε πρόσφατα ένα εμφύτευμα που εγχέεται στο μάτι για την απελευθέρωση του φαρμάκου για το γλαύκωμα σταδιακά σε διάστημα τεσσάρων έως έξι μηνών, μειώνοντας το φόρτο θεραπείας από τη χρήση πολλαπλών σταγόνων, διατηρώντας παράλληλα την όραση.
Απομακρυσμένη παρακολούθηση
Η απομακρυσμένη παρακολούθηση είναι μια άλλη τεχνολογία που θα μπορούσε να βελτιώσει την υγειονομική περίθαλψη και να μειώσει το κόστος. Η θεραπεία του γλαυκώματος είναι επίκαιρο παράδειγμα. Το γλαύκωμα σχετίζεται με αυξήσεις της ενδοφθάλμιας πίεσης που μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια όρασης. Η θεραπεία αποσκοπεί στη μείωση αυτής της πίεσης για τη διατήρηση της όρασης. Αυτό συνήθως απαιτεί από τους ασθενείς να επισκέπτονται τον οφθαλμίατρό τους αρκετές φορές το χρόνο για να ελέγχεται η πίεση τους. Αναγνωρίζεται, ωστόσο, ότι η πίεση των ματιών μπορεί να ποικίλλει κατά τη διάρκεια της ημέρας και μια μόνο μέτρηση μερικές φορές το χρόνο μπορεί να μην δώσει στον γιατρό μια ακριβή εικόνα της νόσου.
Αρκετές εταιρείες βρίσκονται τώρα σε κλινικές δοκιμές για μαλακούς φακούς επαφής που μπορούν να μετρούν συνεχώς την ενδοφθάλμια πίεση. Μέσω της τηλεμετρίας, αυτοί οι φακοί θα μπορούν να στέλνουν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο σε ένα κέντρο μελέτης, το οποίο μπορεί να αναλύσει τις τάσεις πίεσης των ασθενών, ίσως με αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης, και να στείλει δεδομένα σε επαγγελματίες οφθαλμικής φροντίδας που μπορούν στη συνέχεια να διαχειριστούν καλύτερα την πορεία αυτής της δυνητικά εκτυφλωτική διαταραχή.
Παρά τις πολλές νέες τεχνολογίες και θεραπείες που είναι διαθέσιμες για να βοηθήσουν στη θεραπεία οφθαλμικών παθήσεων, η διαθεσιμότητά τους μπορεί να δημιουργήσει αβεβαιότητα για τους πληρωτές, οι οποίοι παραδοσιακά πληρώνουν για το κόστος θεραπείας όπως ταιριάζουν στην κάλυψη, τα ασφάλιστρα και τα προγράμματα εγγραφής μελών. Για να διασφαλιστεί η ακριβής αναπαράσταση των διαθέσιμων θεραπειών και η υποστήριξη της υγείας των μελών, οι ασφαλιστές και οι διαχειριστές παροχών πρέπει να συνεργαστούν για να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση αυτών των θεραπειών, να αξιολογήσουν τις ευκαιρίες που παρουσιάζουν στους πελάτες και να ενσωματώσουν το κόστος σε μελλοντικά σχέδια κάλυψης. Αυτή η διαδικασία όχι μόνο μειώνει την οικονομική επιβάρυνση και βελτιώνει την κλινική απόδοση για τους πελάτες με την πάροδο του χρόνου, αλλά επίσης υποστηρίζει την έρευνα και την ανάπτυξη ακόμη καλύτερων καινοτομιών για την υγεία των ματιών που θα ακολουθήσουν.