Ένα χαρακτηριστικό της λιπώδους ηπατικής νόσου ή της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας (NAFLD) είναι η συσσώρευση σταγονιδίων λιπιδίων στα ηπατικά κύτταρα.
Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη σε ζωικά μοντέλα και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Metabolism, η αερόβια άσκηση φαίνεται ότι μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος, μιας ασθένειας που επηρεάζει περίπου το 24% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η μελέτη ανοίγει προοπτικές για τον εντοπισμό της διαδικασίας αυτής στους ασθενείς, προκειμένου να σχεδιαστούν νέες στρατηγικές για την πρόληψη της προόδου της νόσου. Η μελέτη είναι υπογεγραμμένη από την καθηγήτρια María Isabel Heràndez-Alvarez, από τη Σχολή Βιοϊολογίας του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, σε συνεργασία με τον Rodrigo Tronco, από το Πανεπιστήμιο της Χιλής.
«Τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν ότι η αερόβια άσκηση, δηλαδή η μέτρια σωματική δραστηριότητα με την πάροδο του χρόνου, βοηθά στο μεταβολισμό των λιπών επειδή μειώνει το μέγεθος των σταγονιδίων λιπιδίων και επομένως τη σοβαρότητα της νόσου», είπαν οι συγγραφείς.
«Ως εκ τούτου, οι ενεργειακές απαιτήσεις που προκαλούνται από την άσκηση καθορίζουν τις ρυθμισμένες αλλαγές στις φυσικές και λειτουργικές σχέσεις μεταξύ των σταγονιδίων λίπους και των μιτοχονδρίων -των κυτταρικών οργανιδίων που παρέχουν ενέργεια για το μεταβολισμό».
Αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να λάβει χώρα σε έναν συγκεκριμένο πληθυσμό μιτοχονδρίων που είναι γνωστά ως περισταγονιδιακών μιτοχονδρίων (PDM: peridroplet mitochondria). «Υπάρχει υψηλότερη οξείδωση των λιπιδίων σε αυτόν τον συγκεκριμένο πληθυσμό των μιτοχονδρίων, μια διαδικασία που βοηθά στην πρόληψη της εξέλιξης της νόσου».
«Η αλληλεπίδραση μεταξύ των σταγονιδίων λιπιδίων (LD) και των μιτοχονδρίων είναι λειτουργικά σημαντική για την ομοιόσταση του μεταβολισμού του λίπους. Η άσκηση βελτιώνει τη λιπώδη νόσο του ήπατος, αλλά μέχρι σήμερα, ήταν άγνωστο εάν η ασθένεια είχε άμεσο αντίκτυπο στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ηπατικών LD και των μιτοχονδρίων», σημειώνει η María Isabel Hernàndez-Alvarez, μεταδιδακτορική ερευνήτρια.
Η μελέτη τονίζει ότι η μιτοφουσίνη 2 (Mfn-2) -μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στην εξωτερική μεμβράνη των μιτοχονδρίων- παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, καθώς τροποποιεί την επικοινωνία μεταξύ των σταγονιδίων λιπιδίων και του συγκεκριμένου πληθυσμού των μιτοχονδρίων.
«Βρήκαμε μια μείωση στην περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα στις ηπατικές μιτοχονδριακές μεμβράνες ζώων που είχαν κάνει φυσική δραστηριότητα. Αυτό υποδηλώνει ότι η ρευστότητα της μεμβράνης αυξάνεται στα μιτοχόνδρια», σημειώνει η ερευνήτρια.
«Στην περίπτωση των ποντικών χωρίς το γονίδιο Mfn-2, που εκτέθηκαν σε φυσική δραστηριότητα, δεν παρατηρήσαμε αλλαγές στον κορεσμό και στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η πρωτεΐνη Mfn-2 συμμετέχει στη ρύθμιση της σύνθεση των λιπαρών οξέων των μιτοχονδριακών μεμβρανών ως απόκριση στην άσκηση».